Tattva Tarangini Anuwad

SR No.: 022156
Original Sutra Author: N/A
Author: Dharmsagar
Publisher: Shasankantakoddharak Gyanmandir
Publication Year: 1963
Total Pages: 318
Language: Sanskrit, Gujarati
Classification: Book_Devnagari & Book_Gujarati
File Size: 35 MB

Page 214

*
****ક
નક રાવત
નામસ્મતમમમમમમમ રકમ જનક માન
***૧૧+
નન + + જ જkhળ :
૧૧૧૧ ---
પર્વતિથિબેધક પ્રશ્નોત્તરી
[ ૧૭૧ વચ્ચે વચ્ચેના તે આખીયે બૂકના બે આની ભાગમાં કકડે કકડે ગોઠવી દેવાની ચાલાકી વાપરી છે ! આ રીતે બનાવેલી તે બૂકમાં તેમણે કરેલાં શાસ્ત્ર અને પરંપરાદ્રોહી લખાણને માત્ર “તત્વતરંગિણીને અનુવાદ” નામ જ આપી દીધેલ છે. આ સિવાય તે બૂકમાં તે શ્રી તત્વતરંગિણીના સત્ય અનુવાદની ગંધ પણ નથી.
(૬)-શ્રી જંબૂવિજયજીએ સં. ૧૯૯૨માં નીકળેલા નવા મતને પર્વોપક તરીકે લેખાવનાર શ્રી દેવસૂર તપાગચ્છીય પરંપરાને યેન કેન ખોટી લખાવીને પણ તે નવા મતને સાચે લેખાવવા સારૂ તૈયાર કરેલ તે તત્વતરંગિણીના અનુવાદનું સ્વરૂપ તેવું જ છે, એમ શાસનપક્ષના ખ્યાલમાં આવી જવાથી શ્રી શાસનપક્ષે કલ્યાણકામી આત્માઓને તે બૂકનાં ઝેરી લખાણથી ઉગારી લેવા જોરદાર કમર કસીને તે બૂકના લખાણથી સ્થલે સ્થલે ભ્રમ ઉપજાવવા લાગેલા શ્રી અંબૂવિજયજીને મળીને પણ તે બૂકમાંના સમસ્ત લખાણો શ્રી ચતુર્વિધ સંઘ સમક્ષ શ્રી જંબૂવિજયજીના જ હાથે જલશરણ કરાવવાં ધાર્યા.
(૭ –શ્રી શાસનપક્ષની એ ધારણાને પામી જવાથી શ્રી અંબૂવિજયજીએ પણ “શાસનપક્ષને ભેટે જ થવા ન પામે” એ સાવગિરીપૂર્વક વિચારવાનું રાખીને-તે બૂકનું બધું જ લખાણ સાચું છે, અમારો મત ન નથી પણ તે મતને જેઓ ન કહે છે તે પ્રાચીન મત જ ન છે” ઈત્યાદિ સર્વત્ર બલવું-લખવું અને પ્રચારવું ચાલુ રાખ્યું. આથી આપણું લેકેત્તર સમાજમાં ફેલાવા માંડેલે કારમે ભ્રમ શાસનપક્ષને અસહ્ય બન્યું.
(૮)-પરિણામે તેમને ચર્ચા માટે ઝડપવાની તક શોધી રહેલ શ્રી શાસનપક્ષે, તેમને સં. ૧૯૬ના મહા માસે પાલીતાણે બરાબર સપડાવ્યા=શાસનપક્ષને આવતે જાણીને કરવા માંડેલી વિહારની તૈયારીને મહા શુદિ ૮ના રોજ ચર્ચા માટેની ચીઠી પહોંચાડીને અટકાવી દીધી! ખેદની વાત છે કે-એ રીતે ચર્ચાની પાડેલી ફરજને પણ બજાવ્યા વિના તેઓ પાલીતાણેથી મહા શુદિ ૧૩ના રેજ અન્યત્ર ખસી ગયા !!!
૯)-પરંતુ કમસંગે તેમને ફા.શુ. ૨ના રોજ શ્રી સિદ્ધિસૂરિજીને મળવા પાલીતાણે પાછા આવવાની ફરજ પડવાથી શ્રી શાસનપક્ષે તેમને ફા. શુ. ૩ના રોજ ચર્ચા કરવા માટે તયાર થવાનું જણાવતી ફરી બીજી ચીઠી મેકલી. માનવતાની રૂએ પણ તે ચીઠીને સ્વીકાર કરવાની તેમની ફરજ હતી. છતાં તે ફરજ તે તેમણે બજાવી જ નહિ અને સ્વામેથી ચીઠી લઈ જનારને “ચીઠાં શું મોકલે છે? ચર્ચા કરવી હોય તે અહિં પઠાણની ચેકી નથી, બારણાં ખુલ્લાં છે” એમ કહીને તેવી વાતે તેઓ સર્વત્ર કરવા લાગ્યા! આથી શ્રી શાસનપક્ષે તેમનાં સ્થાને જઈ તેઓને ચર્ચા કરવા કહ્યું ! ત્યારે વળી–“તમને મારી બૂકમાં જે જાયું લાગે તે લખીને મોકલે, મારે મૌખિક ચર્ચા કરવી નથી.” એમ કહ્યું! તે ટાઇમે તેમના માટે જાહેર સભા પણ રાખેલી હોવાથી શ્રી શાસનપક્ષે તેમને-સભામાં પધારે અને સાચા ઠરે” એમ વિનતિ કરી, તે તેના જવાબમાં પણ તેમણે સાફ કહ્યું કે-“મારે સભામાં આવવું નથી.”