Page Text
________________
ગાથા ક૭ મી
[ ૭૭ એ વગેરે કાંઈ જોવું રહે નહિ. અગ્નિ પણ જ્યારે અન્ય ગૃહ ઉદ્દીપન કરે ત્યારે-તે પછી ઉદ્દીપન કરે, ઘરેથી ગાયે પણ પહેલી ચારવા છોડે નહિ, હળ પણ પહેલું ચલાવે નહિ. અને જે વ્યવસાય ન કરતો હોય ત્યારે ઘરે જ સામાયિક કરીને, જીવવિનાશના કાર્યોથી મુક્ત થઈને સચિત્ત દ્રવ્યથી રહિત થયે થકે (સાધુ પાસે) જાય. એ પ્રમાણે સાધુની જેમ પાંચ સમિતિ અને ત્રણ ગુપ્તિ સાચવવા પૂર્વક ઈર્યામાં ઉપગ રાખ થકે, સાધુભાષાએ કરીને સાવધને પરિહરતે, એષણામાં કાષ્ટ કે કાંકરાને યાચીન-પડિલેહણ કરીને-પ્રમાઈને, એ પ્રમાણે તે તે વસ્તુ ગ્રહણ કરવામાં અને મૂકવામાં વર્તીને લેષ્મ બળખે ફેકે નહિ અથવા પૂજી પ્રમાઈને ભૂમિ પર ફેંકે, અથવા બેઠો હોય ત્યાં ગુપ્તિને નિરોધ કરે એ વિધિથી જઈને સાધુઓને ત્રિવિધે નમસ્કાર કરીને પછી સાધુની સાક્ષીએ “#tfમ મંતે ! સામાજિં૦ સુવિર્દ સિવિદેf થાવત્ રાષ્ટ્ર પર્યુષifમ કરીને જે ચિત્યાદિ હોય તે તે ચિત્યાદિને પહેલાં વંદન કરે. સાધુના પાસેથી ચરવળો અથવા આસન માગે. જે ઘરે કરે તે તેને ઔપગ્રહિક ચરવળે હોય છે, તે ન હોય તે વસ્ત્રના છેડાથી (ઉઠતી બેસતી વખતે પૂજવા–પ્રમાવાનું રાખે.) પછી ઈવહી પડિકમે. પછી (આવતાં લાગ્યા હોય તે દેની) ગુરુ પાસે આલોચના કરીને આચાર્ય આદિ ગુરુને યથાપર્યાયે વંદન કરે. ફરી પણ ગુરુને વાંદીને-ભૂમિ પ્રમાજીને બેઠે થકે ગુરુને અર્થ પૂછે અથવા ભણે.” એ પ્રમાણેના દસ્કૃતિનું શરણુ લઈને (પહેલાં કરવાને બદલે) પછી ઈર્યાવહિયા કરે તેને કેવી રીતે તિરસ્કાર કરે ?”
તેને શાસ્ત્રકાર કહે છે કે–એમ જે કહેતા હે તે–“વિદ્વાને સમજી શકે તેવા તિરસ્કારનો પ્રકાર પહેલાં જ કહી ગયા છીએ, પરંતુ “(૧) ઘરે કરેલ સામાયિકવાળાને સાધુની સાક્ષીએ સામાયિકનું ગ્રહણ છે, (૨) અને સાધુની સાક્ષીએ સામાયિક કરનારને ચિત્યવંદન, ઈર્યાવહી પડિકામ્યા વિના કેમ શુદ્ધ થાય? (૩) “ઘરે જ સામાયિક કરીને એ પ્રમાણેના જવા પ્રત્યયાત પ્રગથી સમસ્ત પણ સામાયિકવિધિ સૂચવ્યો છે કે નહિ? (૪) ઈર્યાવહી પડિકમવી તે સામાયિકનું કારણ છે કે કાર્ય?” ઈત્યાદિ વિચારમાં જે અંધ અને બધિર હોય છે તે ઉપેક્ષા વડે જ તિરસ્કાર્ય છે. તે કારણથી–સ્કૂલબુદ્ધિવાળાની સાથે વિવાદનું અનુચિત પણું છે. (અર્થાત્ તેવાઓની ઉપેક્ષા કરવી એ જ તેના તિરસ્કારને પ્રકાર છે.) આમ છતાં–એ પ્રમાણે ઉપેક્ષા કરવા છતાં તે અતિ આગ્રહ કરે કહા કહે” એમ કહ્યા જ કરે તે જવાબમાં સામાયિક અને તે ઉછા ૦િ એ બન્ને વચ્ચે પડેલે ચિત્યવંદનને પાઠ જ . તે મૂર્ખની મુખમુદ્રા-મ્હોં બંધ કરનાર જાણવે.”
એમ જવાબ આપવા છતાં પણ જે ખરતર, (સામાયિક અને પછીની તે ઈર્યાવહીની વાતની વચમાં પડેલે તે) ચૈત્યનમસ્કૃતિને પાઠ જોઈને “જે પાઠનું શરણ લીધું તે પાઠથી જ ભય પેદા થયો” એમ વિચારીને “ન્યાયમાં જ તત્પર બુદ્ધિ છે જેની એ રાજા, ચેનું શરણુ બનવાને ગ્ય નથી.” એમ નહિ જાણતે થકે ચૂર્ણિને તજીને તેની વૃત્તિનું શરણ કરે છે તે વૃત્તિ, ચૂર્ણિ સાથે વિસંવાદવાળી નહિ હેવાથી તે વૃત્તિ વડે પણ તે
| SR No. | 022156 |
| Book Title | Tattva Tarangini Anuwad |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Dharmsagar |
| Publisher | Shasankantakoddharak Gyanmandir |
| Publication Year | 1963 |
| Total Pages | 318 |
| Language | Sanskrit, Gujarati |
| Classification | Book_Devnagari & Book_Gujarati |
| File Size | 35 MB |