________________
૧૫૯
માતા પુત્રને પાછો માગવા લાગી. ‘આ તો ગુરુમહારાજની થાપણ છે, તેથી અમે નહિં આપીએ’ છતાં સુનંદા દ૨૨ોજ તેને સ્તનપાન કરાવતી હતી એમ કરતાં તે ત્રણ વરસનો થયો. કોઈ વખત આચાર્ય સિંહસૂરિ સપરિવાર તે નગરમાં પાછા આવ્યા, ત્યારે સુનંદા પુત્રમાટે વિવાદ કરી પાછો માગવા લાગી અને પાછો નથી આપતા-એટલે રાજદરબારમાં ફરિયાદ માંડી.ધનગિરિને ત્યાના અધિકારી રાજાએ પુછ્યું, ત્યારે ધનગિરિએ પ્રત્યુત્તર આપ્યો કે, ‘આ સર્વની સાક્ષીમાં સુનંદાએ પોતાના હાથે મને અર્પણ કરેલ છે, પરંતુ આખું નગર સુનંદાના પક્ષમા થઈ ગયું-એટલે રાજાએ કહ્યું કે, ‘પુત્રને મારી સમક્ષ સ્થાપન કરીને પછી બોલાવો જેના તરફપુત્ર જાય,તેનો આ પુત્ર.' આ નિર્ણય બંને પક્ષે ખૂબલ કર્યો માતાએ પુત્ર પોતાના તરફ આકર્ષાય, તે માટે બાળકોને ઉચિત એવાં ૨મકડાં, બાળકોનાં નેત્રોને આનંદ આપનાર અનેક પ્રકારની મનોહર બીજી સામગ્રી સહિત માતા નક્કી કરેલા શુભ દિવસે રાજ-દરબારમાં હાજર થઈ, બીજો પક્ષ પણ રાજ-દરબારમાં આવી પહોંચ્યો. બંને પક્ષો હાજર થયા પછીરાજા પૂર્વાભિમુખ અને સંઘ જમણી બાજુ બેઠો. ડાબી બાજુ પરિવાર-સહિત સુનંદા બેઠી રાજાએ કહ્યું કે, ‘તમો બંનેએ મને પ્રમાણભૂત નક્કી કરેલો છે. તે વાત બંનેએ સાંભળી.‘નિમંત્રણ કરાયેલો પુત્ર જે દિશામાં જાય. તેનો આ પુત્ર' ધર્મમાં પુરુષની પ્રધાનતા છે, તેથી પ્રથમ તેને પિતા બોલાવે-એમ કહ્યુ એટલે રાજાને નગરલોકો કહેવા લાગ્યા કે, ‘આ સાધુવર્ગ સાથે તો બાળકને સ્નેહ બંધાઈ ગયો છે. એટલે પ્રથમ એને બોલાવવાનો હક્ક માતાને એટલા માટે આપવો જોઈએ કે, જગતમાં માતા દુષ્કરકારિણી અને અતિઅલ્પ સત્તાવાળી ગણેલી છે. વાની જેમ એણે સહન કર્યું છે. (૧૫૫ ગા.)
તે પછી રત્નમણિ-જડિત હાથી, ઉંટ વગેરે મનોહર રમકડાં બતાવીને કોમળ વચન કહીને કારુણ્ય બતાવતી માતા અદિયામણો ચહેરો કરીને તેને બોલાવવા લાગી કે ‘અરે વજ ! આ બાજુ આવ, આ બાજુ આવ.' - એમકહેવા લાગી. બાળક માતા તરફ જોતો જોતો વિચારે છે કે, ‘જો આ સાધુસંઘની અવજ્ઞા કરીશ, તો લાંબા કાળ સુધી મારે સંસારમાં પરિભ્રમણ કરવું પડશે.મારી દીક્ષા પછી આ માતા તો નક્કી દીક્ષા લેવાની છે.' એમ વિચારતો હતો, ત્યારે માતાએ ત્રણ વખત બોલાવ્યો છતાં તે તેની પાસે જતો નથી. માતાને ચમક ન આપી.
ત્યાર પછી પોતાના હાથમાં રજોહરણ ધારણ કરીને પિતાજીએ કમલપત્ર સમાન નિર્મલ નેત્ર-યુગલવાળા,ચંદ્રમંડલ-સમાન મુખવાળા,સુકૃત-પરિણામવાળા પુત્ર વજ્રને કહ્યું કે, ‘હે ધીર વજ્ર ! આ ઉંચું કરેલ-ધર્મધ્વજ-રજોહરણકે, જેનાથી કર્મ૨જને દૂર કરી શકાય છે, તેને જલ્દી ગ્રહણ કર.'એટલે બાળક વજ્રકુમારે અતિઉત્સુકતા-પૂર્વક જઈને ગ્રહણ કર્યું.લોકોએ ઉત્કૃષ્ટસિંહનાદ કરતાં કોલાહલ કર્યો કે, ધર્મનો જય થયો છે.' ત્યાર પછી માતા વિચારવા લાગી કે, ‘મારા પતિ, પુત્ર અને ભાઈએ દીક્ષા અંગીકાર કરી છે, તો હવે મારે કોના માટે ઘરમાં વાસ કરવો ?' એમ ચિંતવી તેણે પણ પ્રવ્રજ્યા અંગીકાર કરી.
વજ્રકુમારે સ્તનપાનનો ત્યાગ કર્યો અને તે દ્રવ્યથી સાધુ બની ગયા. હજુ વિહારાદિ