________________
(२२)
फर्या करे छेज, ते उपर एक नानी बोधदायक वाती अत्रे अप्रासंगिक नहि गणाय.
काशी नगरमा एक समये त्यांनो राजा मरण पाम्यो. तेना पुत्र भद्रसिंहने सारू राज्याभिषेकनी सर्व तैयारीओ करवामां आवी. राज्याभिषेकनी सर्व क्रिया पूर्ण थया पछी ते युवराजना गळामां एक रत्न जडित सोनार्नु मादलीयु नांखवामां आव्यु. ते मादलीयु वंशपरंपराथी चाली आवलं हतुं. ते राजाना गळामां शा उद्देशथी नाखवामा आवतुं तुं, ते कोई जाणतुं पण नहोतुं, तो पण दरेक राजा ज्वारे गादीए बेसे त्यारे तेना गळामां नाखवामा आवतुं हतु, अने मरण पर्यन्त तेने पोतानी कोटमाथी न काढवू एवो चाली आवेलो नियम हतो. ते प्रमाणे राजाए पण तेने गळामां नांख्यु. आ वातने घणां वर्ष वीती गया पछी माळवानो पराक्रमी राजा वीरसिंह भारे सैन्य साथे काशीपर चढी आव्यो, अने काशीना राजाने लढाइमां हराव्यो. भद्रसिंह पोताना शूरा सामंतोने नाश पामेला जोई जीतवानो एके उपाय नहि रहेवाथी प्राण बचाववाने थोडा पोताना चुस्त योद्धाओ साथे नाशी गयो. त्या बेठो बेठो पोतानी थयेली स्थितिनो विचार करवा लाग्यो. त्यां. तेनी नजर एकाएक मादळीयापरं पड़ी. आ शा हेतुथी तेना गळामां नाखवामां आव्यु हशे, ते पर तर्क दोडाव्यो. पण कांई पण कारण समजायुं नहि. छेवटे तेणे ते रत्न जडीत मादळीयु भंगावराव्यु, तो तेमांथी एक जीर्ण यई गयेलो पत्र मल्यो, ते पत्र उपर नीचेना शब्दो हता. ___“ आ पण जतुं रहेशे"-शुं जतुं रहेशे, तेनापर पुष्कळ विचार कर्यो छेवटे आ प्रमाणे तेनो अर्थ को." आ मारी हार पण जती रहेशे, अने हुं विजयी थईश" आ विचारथी तेनामां शौर्य आव्यु. शूरवीर मनुष्य शुं नथी करी शकतो? पछी धीमे धीमे लश्कर एकठं करवा मांडथु अने हीमत राखी एकठां करेला लश्कर सहित काशी पर चढाई करी, अने गादी पचावी पाडनार माळवाना राजा वीरसिंहने हरावी त्यांथी काढी मुकयो. आ समये तेने अत्यंत हर्ष थयो; तेना हर्षनी अवधी नहोती पण तत्क्षण तेनी नजर ते मादळीयापर पडी. तरत ते शांत थई गयो. " आ पण जतुं रहेशे" ए शब्दोए तेना मनपर असर करी. आ विजय पण जतो रहेशे. माटे संपत्ति समये फुलाई जई आत्म संयम खोवो नहि,
