________________
श्री वैराग्य शतक तारं बगाडनार तुं पोते छो. तारी परभावमां आसक्ति छे, तेथी तारूं बगडे छे, बीजा तो निमित्त मात्र छे. तुं श्वान वृत्तिनो त्याग कर, ने सिंहवृत्ति धारण कर लाकडीने बचका न भर एमां ताएं कैं नहिं वळे ते लाकडीना मारनारने ओळख ने तेना पर धस ! तने दुःखी तारा कर्म करे छे, तेनो नाश कर, तुं स्वभावमां रमतो था, तने आपो आप समजाशे के: मेंज माएं खराब कर्यु छे. त्यारे तने बीजा कोई दुश्मन नहिं लागे, अन्य सर्व तने तारा मित्र लागशे. प्राणीमात्रनुं हित चिन्तव, बधा तारा बन्धु छे, तेना प्रत्ये मित्रभावे वर्तन कर, जेना जेना प्रत्ये तें झघडा कर्या होय, गाळागाळी-मारामारी करी होय, वेरविरोध लडाई टंटामां मजा माणी होय, ए बधाथी क्षमा याची ले, माफी मागी ले, बधाथी छुटो था, सर्वने क्षमा आपी छुटा कर. तुं कोण ! तुं चेतन ! समजु, ज्ञानी, तने आ झघडा वगेरे शोभे ! तुं इर्ष्याथी-द्वेषथी अन्ध बन्यो हो, तो ते इर्ष्या-द्वेषनो नाश कर. तेने तिलांजलि दे. देखतो था, विचार कर के हुं कोनी सामे बोलुं छं ने हाथ उगामुं छु. कोनुं खराब चितवं छु. जेनी सामे करे छे, ते तारा मातापिता छे. एक वखत तेओए तने पाळी पोषीने मोटो करेल छे. ते तारा भाईभाडं छे, एक वखत ते सर्व साथे तुं रम्यो छे. तुं सर्वनी साथे कोईने कोई संबंधथी जोडायो छे. तेनुं ज खराब चिंतवतुं तने शोभे ! तुं बधानो मित्र बन ने बधाने तारा मित्र बनाव. ते माटे चार
