________________
श्री वैराग्य शतक
४३
उतरता हता. वचमां मगरमच्छना झपाटामां तेओ सपडाई गया. स्त्रीए तेमने कह्युं के :- "मुआ ! नदी उतरवाना मार्ग नथी जाणता. तो उतरो छो शा माटे ने हवे मुंझाव छो, मगरनी आंख दाबी द्यो तो छुटाशे" एम कही चालती थई, छोकरो आश्चर्य पामी गयो. विचारवा लाग्यो, केवुं साहस ! केटली हिम्मत ! प्रसंगे पंडिते बळी आपती वखते तेज छोकराने खबर राखवा उभो राख्यो, ते उभो रह्योने हसीने बोल्यो
दिआ कागाण बीहेसि, रति तरसि नम्मयं कुतिथ्याणि य जाणासि, अच्छिणं ढंकणाणि अ ॥२॥
"दिवसे कागडाथी डरे छे ! ने रात्रे नर्मदा तरे छे. त्यां उतरवाना मार्ग अने खराबाने पण जाणे छे, ग्राहमगर वगेरेथी छुटवाना उपाय पण आवडे छे." आ बधुं शुं छे ! तेणीए कह्युं दुनियानुं एमज चाले छे, बधुं मुठीमा राखजे, वधुमां सार नथी. पछीथी ते स्त्री-नर्मदाने पार जवानुं छोड़ी दइ आ छोकरामां लपटाणी ने पंडितने छेह दइ भागी गई. खरेखर ! स्त्रीचरित्र अद्भूत छे, एवी स्त्रीना रागमां न लपटावुं, एज आत्माने बचाववानो उत्तम उपाय छे. (३१)
(३२) जुठ-कपट अने मायाना मंदिर रूप स्त्रीथी दूर रहेवा उपदेश
मृषावादनुं मन्दिर कंइ बोले ने कई करवाने च्हाय.
