________________
૧૪૯ જે ઉત્તર ધર્મ વિનય લહે મુદા, સંજોગ અર્થે રે સાર. પુ. ૮૪ સવિ પ્રાયશ્ચિત કીજે એકઠું, તેહથી ગણું હોય, ગચ્છ પતિને રે સ્વ પ્રમા કરી, મહા નિસીથમાં જોય. ૫ ૮૫ અપ્રમત્તને રે પણ એમ ઉપજે, પારચિત પ્રાયશ્ચિત જે ગછ કેરી રે ન કરે સારણ, સૂત્રે રાખેરે ચિત્ત. પુ. ૮૬ દુષ્ટ શિષ્યને રે જેહ તજે નહીં, તે કરે ત્યા; સૂત્રની રીતીરે વિનયી પણ કરે, તેહવા કુગુરૂને ત્યાજ્ય પુ. ૮૭ ગુરૂ દીધી પણ દિસિ શ્રત થિવિરને, અણમાને હેયે છાશ ગુરૂ અણુ દિધી રે પણ શ્રત થિવીરની, અનુમતિ હેયે પ્રકાશ. ૮૮ ગીતારથ હાથે ગચ્છની મર્યાદા, કપ વ્યવહારને ભાળ; ગીતારવિણું ગતિ નહી ધર્મને, કપાદિક સૂત્ર સાખ્ય. ૮૯ ભાવથકી વ્યવહારી એ કહ્યું, જેહ કપ વ્યવહાર સવ અરથથી રે સભ્ય પરે જાણે, કૃતધર અન્ય અસાર. ૯૦ એહજ હેતે વિષે વ્યવહારે, ગ૭ અનુજ્ઞા વિચાર દ્રવ્ય ભાવથી રે અપરિઝંદ પ્રતે, ધરતે દોષ પ્રકાર. ૫ ૯૧ અલ૫ શ્રુતને રે કારણે પદ દીએ, જે ગીતારથ સંગ; ભણવું છે શેષ શ્રુત પ્રતે, છની વિગુ નહી ગ. પુ. ૨ જ્ઞાની પણ જેહ માયી મુસાવાઈ તે વ્યવહારી ન જાણ; આચાર્યદિક પદ તસનવિ ઘટે, ઈતિ વ્યવહાર પ્રમાણ. પુ. ૩ જિમ જિમ શિષ્ય ગણે હેયે પરિવર્યો, બહુશ્રુતલોકમાં ઠીક; સમયતણું તાત્પર્ય અજાણકે, તિમતિમ શ્રુત પ્રત્યેનીક૯૪
૧ સમુદાય વડે. ૨ ગૂઢી વાત. ૩ શત્રુ
