________________
૧૪૮ વરસ કાલે પૂરણ સપ્તક, અપૂરણ તેહમાં રહે. ૫. ૭૪ ઉત્સર્ગ અપૂરણ અજાત, ન હુઆ ભવ્ય એને તે માટે એકાકી ચર્યા, ગીતારથ પણ કેઇક. ૫. ૭૫ ગછ ત્યજ કહે તેહ પણ, ગીતારથ વાયક વિણ: સાધુ મેલે પણ નિરર્થક, વિના તાદશ ગુરૂજના. ૫. ૭૬ થુલભદ્રાદિક દષ્ટાંતે, આપ સાહસ દાખવે, તદયણિ તસ તુ ન મિલે, આજ યું માને છે. પ. ૭૭ એક શ્રી જિન આણ ઉપર, ધરે પ્રતિબંધ આકરઆણ ગુરૂની તે સરે છે, જિમ અનોપમ સુખ વર. ૫. ૭૮ ઢાળ પાંચમી. મયગલમાતે રે વન માંહે વસે. એ દેશી. એમ જાણી સશુરૂ ન મૂક, ઈહ પરભવ હિતકાર; સુવ્યવહારી વિમલ ગુણ મેગથી, જ્ઞાન કિયાને ભંડાર. ૭૯ પુર્વે લહીયેરે સદગુરૂ સેવના, કલિયુગે દુર્લભ એહ (ટેક.) કુગુરૂ બહુમારે પરખી લીજીયે, કુગુરૂથી નહિ ભવ છે. પુ. ૮૦ જે ભદ્રક પણ વસ્ત્રાદિક દેતે, શીષ્યને રાણાહીન, તે ગુરૂ ત્યજોરે વ્યવહારે કહ્યું, તે સવિશેષે અધીન. પુ. ૮૧ શરણાગતને રે જિમ કોઈક જને, જીવિત નાશ કરે; તેમ આચારય શિષ્યાદિક પ્રતે, સારણ રહિત તજેય પુ. ૮૨ તે માટે નિજ ગણે સારણ, અણ હલે પરગચ્છ, ગુરૂને પુછીને જ્ઞાનાદિક અર્થે, ઉપસં૫જીએ રે વચ્છ. પુ. ૮૩ સંક્રમણે ચઉભંગી જિન કહી, કહ૫થે વિસ્તાર
૧ દાનીં-તેવે વખતે પણ. ૨ અનુસરે. ૩ આદરીએ.
માં
છે.
જે
