________________
૨૨૬
આવી પડચા વિકરાલ પથે આમતિમ તે આથડે, દેખેલ મારગ પૂર્વના તે ગેાતતાં પણ વિ જડે, સપે ડસ્યા ખાડે પડચા છેવટ અતિથિ યમના થયા, આ પ્રમાદે તાહરી પણ એ દશા પ્રભુ કહી ગયા. સમજાવવાને સ્પષ્ટ ઘટના હું કહું તે સમજજે શ્રુત એધ દીવા તેડુ મલશે કલાધવથીજ જે; તેથી કલીને મા શિવના જીવ પ્રમાદ કરે પડી, યે ના ખબર તે દીપની યૂઝી ગયા તિક્ષ્ણ તે ઘડી. ૧૫૦ મૂંઝાય મિથ્યાભાવ તિમિરે લાભ સર્પ ડસ્યા તિહાં, દુષ્ટ ગતિ ખાડે પડી ખેલે સુપથ ગયા કહાં; હારી ગયા જિન ધર્મ પામ્યા પણ ન પામ્યા હુવા, વિત્તાદિની આસક્તિથી પામે ન અવસર એહુવા. સૂવે કદી અવિવેક જીવા તું ન સૂઇશ પણ જરા, ગાડર પ્રવાહે સુખ નહી ઇમ માનતા ડાહ્યા ખરા, મદનિયાની કાણમાં રાણી નૃપતિ આદિ ગયા, ખીના ગધેડીના શિશુની સાંભળી દીલગીર થયા. હિતકાર્ય માં કરતા પ્રવૃત્તિ અહિત કાર્યો નવિ કરે, શુભ ખાધ હૃદયે ધારનારા સુજન નિર્ભય થઇ ફ; પ્રતિબુદ્ધ તે જે દ્રવ્યથી નિદ્રા હરીને ભાવથી, જ્ઞાના યથા પદાર્થના તેવા થજે તું મથી મથી. સુણજે અગડદત્તાદિના દ્રષ્ટાંત શ્રીગુરૂની કને, હૃદયે ધરી તરછેાડજે દુઃખદાયિ એઠુ પ્રમાદને;
૧૪૯
૧૫૧
૧૫૨
૧૫૩
