________________
૧૯૧ તુજમાં રહેલા ગુણ અનંતા કેમ હું બેલી શકું, જડબુદ્ધિ હું છું ભક્તિરાગે કંઇક પણ બોલી શકું જાણુ શકે છે આપ મારા ચિત્ત કેરા ભાવને, ભવભવ પસાથે આપના તે ગુણ તણી ઈચ્છા મને. ૧૭ મષી પુંજ નીલગિરિ એટલે હવે જલધિ રૂપ ભાજને, કાગળ રસાપડસમ બનાવે કલમ સુરતરૂશાખને; એ સર્વ સાધનથી લખે હંમેશ કુશલ સરસ્વતી, તે કદી ન લખી શકાયે આપના ગુણ છે અતિ. સંસાર ઘોર અપાર છે તેમાં બૂડેલા ભવ્યને, હે તારનારા નાથ! શું ભૂલી ગયા નિજ ભક્તને મારે શરણ છે આપનું નવિ ચાહતે હું અન્યને, તેપણ મને પ્રભુ તારવામાં ઢીલ કરે શા કારણે ૧૯ છો આપ બેલી દીનના ઉદ્ધારવામાં દીનને, આજે ઉપેક્ષા આદરે છે તે ઉચિત શું આપને મૃગ બાલ વનમાં આથડે તિમ ઘેર ભવ માંહે મને, સૂકો રખડતો એકલે આપે કહો શા કારણે ૨૦ ભયથી બનેલે ગાભરે હું ચઉ દિશાએ રખડતે, આધારથી અલગ થયેલે આપ વિણ દુઃખ પામતે ધારક અનંતા વીર્યના દેનાર કે જગતને, હે નાથ ભવ અટવી ઉતારી કર હવે નિર્ભય મને. ૨૧ જિમ સૂર્ય વિણ ના કમલ ખીલે તેમ તુજ વિણ માહરી, હવે કદીના મુક્તિ ભવથી માહરી એ ખાતરી;
