________________
(४०) यार धरती उपर राख्यां अने पोते पाणीमा प्रवेश करवा मांगयो, एटलामां चाणाक्ये उतावलथी उठी लघुलाघवी कलायें करी तेहज हथीयारथी तेनुं मस्तक कापी नाख्यु, पनी चंअगुप्तने पाणीमांधी काहा ढी अश्व तथा हथीयार लश् बेहु मार्गे चालता थया. तेवारे रस्तामां चंडगुप्तने चाणाक्ये कडं के हे वत्स! में तुऊने पाणीमां बताव्यो ते वखतें तुऊने महारी उपर द्वेष उपन्यो के केम ? ते कहे. तेवारें चंडगुप्तें कडं के हुँतो एम समज्यो के जे तमें कडं हशे, ते गुणने वास्तेज कर्वा हशे.
वली श्रागल जतां नंदराजानो बीजो असवार श्रावतो देखी फरी चाणाक्ये ते चंगुप्तने तलावमा प्रवेश कराव्यो अने त्यां को धोबी वस्त्र धोतो ह. तो तेने चाणाक्ये कयुं हे रजक ! राजा रीसाणो डे ते लोकोने मारतो आवे बे, माटे जीवितव्य वांडो तो श्राहींथी नाशी जाऊ. रजकें पण उघाडे खड़े असवार श्रावतो दीगे, ते जो धोबी नाशी गयो. पाबलथी चाणाक्य ते धोबीनां वस्त्र धोवा लाग्यो. तेने असवारें श्रावी पूर्वनी पेठे पूब्युं, तेने पण चाणाक्ये तेमज पूर्वोक्त बुद्धियें करी मारी नाख्यो.
