________________
(४१) वांस लश्ने तेने रस्तामांहिलां जूनां त्रटेलां फाटेलां खासडांनी माला वलगाड़ी ते वांसडाने पकडी राजमार्गे उना रहो, जेवारें राजानी खारी निकलशे, तेवारें तेना उपर दृष्टि पडवाथी अभिनव आश्चर्य देखी राजा पूजा करशे, ते वखत तुं श्राशीर्वाद प्रापजे. ब्राह्मण पण तेज उपाय करी राजाने मख्यो. राजायें दीगे तेवारें तरत उलखी तुष्टमान थश्ने कहेवा लाग्यो के हे विप्र ! माग मागजे मागे ते आपुं. ब्राह्मणें कडं के स्वामी घेर जश् महारी स्त्रीने पूबी श्रावं, राजायें कडं शीध्र पूर्वी श्राव ब्राह्मणे घेर श्रावी स्त्रीने पूब्युं के हे प्रिये ! राजा संतुष्ट थयो जे माटें हवे हुं शुं मारे ? तेवारें स्त्रीयें विचाखु जे ए गाम गरास नगर मागशे तो पड़ी मुझने मानशे नही माटें एबुं मगावं के जेथी ए समतुल्य रहे. एवं चिंतवीने कवा लागी के आपणे ब्राह्मणजाति बैयें, माटे गाम नगरादिक मागणुं तो रात्रि दिवस तेनी चिंतामा रहे पमशे, घणा चाकर नफर राखवा पमशे अने जो धनधान्य मागसुं, तो व्यापार चलाववो जोशे. व्याजें धन श्राप, जोशे इत्यादि संजाल राखवानी विटंबना