________________
(३७७) शिखरिणीदत्तघ्यम् ॥ करे श्वाध्यस्त्यागः शिरसिगुरुपादप्रणमनम्, मुखे सत्या वाणी श्रुतमधिगतं च श्रवणयोः॥ हृदि स्वजा - त्तिर्विजयि नुजयोः पौरुषमदो, विनाप्यैश्वर्येण प्रकृतिमहतां ममनमिदम् ॥ ए ॥ .
अर्थः-(अहो के ) आश्चर्य बे के ( प्रकृतिमहतां के०) खनावें करी उत्तम एवा जनोने (वि. नाप्यैश्वर्येण के०) साम्राज्य विना पण (इदं के) श्रा हवे केहेवाशे ते ( मंगनं के) जूषण बे. ते शुं नूषण जे ? तो के ( करे के० ) हाथने विषे ( त्यागः के०) दान तेज ( श्लाघ्यः के०) श्लाध्य बे. पण कंकणादि नूषण मंमन नथी. तथा ( शिरसि के० ) मस्तकने विषे ( गुरुपादप्रणमनं के) गुरुजनना पदने विषे प्रणाम तेज मंडन , परंतु मुकुटतिलकादि नश्री. ( च के०) तथा ( मुखे के०) मुखने विषे (सत्या के०) सत्य एवी (वाणी के०) वाणी तेज मंमन डे परंतु तांबलादिनथी. तथा (श्रवणयोः के०) कानने विषे (अधिगतं के०) नण्यु एवं (श्रुतं के०) सिद्धांत तेज मंमन बे, परंतु कुंमला