________________
(२५) जायें पण महोटा महोत्सव पूर्वक पोतानी पुत्री कुमरने परणावी दीधी. हाथ मेलावडमां हाथी, घोडा, पायदल प्रमुख घणी लक्ष्मी आपी अने श्रके राज्य दीधुं. तिहां मनुष्य संबंधी जोग जोगवतो सुखें रहे . (एकदा गवादमां बेगे , एवामां जेनी श्रांखमां थीयांसु फरे , रोगें करी ग्रस्त अने फाटेलां वस्त्र, बीनत्सांग, पुर्निरीदय, पगें पगें पडता एवा सऊनने श्रावतो पीठगे. तेवारे पापनां फल प्रत्यक्ष देखीने कुमरने दया श्रावी तेथी चाकर मोकली तेडावी बेसाडीने पूब्युं के हे सऊन ! तुं मुझने उलखे ले ? ते बोल्यो अहो सत्पुरुष! तमने कोण नथी उलखतो. कुमरें साचुं पूज्यु तेवारें श्रणबोल्यो रह्यो.पठी कुमरें पानबुं वृत्तांत कही सर्व पोतानी हकीगत संजलावी, तेथी ते सजान लला पाम्यो. पड़ी तेनां फाटेलां वस्त्र उतरावी नवां पहेरावी जोजन करावीने कडं के हे मित्र ! था लक्ष्मी सर्व ताहारी , तुं निश्चिंत थको आंही सुख जोगव. . हवे सऊन बोल्यो के हं तमने मकीने चालतो थयो. श्रागल जतां मने चोर मख्या तेणे लाकडी
