________________
( ३२६ )
दीधुं. तेणें जक्षण कीधुं. फलनो उपचार कह्यो. बीजुं फल बीजे दिवसें दातण करी शूरसेने जक्षण की धुं. तेवारें तेना मुख मांथी पांचशे दिनारो पडी. ते धनथी आनंद पाम्या. पढी चालतां चालतां सातमे दिवसें कंचनपुरनगरें श्राव्या, तिहां नगरनी बाहेर वृनी नीचें महोटा जाने बेसाडी वयरसेन जोजनलेवा सारु नगरमां श्राव्यो, ते श्रवसरें ते नगरनो राजा पुत्रीयो मरण पाम्यो बे तेवारें सर्व लोकोयें पंच दिव्यनी अधिवासना कीधी, उद्यानमांदे पंचदिव्यथी श्रमरसेनने राज्य मल्यु. तेने हाथी पर बेसाडी नगरमांदे लाव्या. राज्यपाटें स्थाप्यो पढी जानी शोध करी पण किहां दीठो नहीं, अने वयरसेन नाइने राज्य मन्युं सांजलीने कोइ गणिकाने घेर जइ रह्यो, तिहां प्रतिदिवस पांशें सोनामोर मुखमांथी निकले, ते वेश्याने थापे,
·
निश्चिंतपणे वेश्यानी साथै विषयिक सुख जोगवे. एकदा वृद्ध क्कायें पोतानी पुत्रीने पूब्धुं के ए तहारो जर्त्तार कोइ पण धंधो करया विनाक्यांथी द्रव्य लइ श्रवे बे ? तेवारें वेश्यायें वयरसेनने पूब्युं. वयरसेनें स्त्री नो मर्म जाणते थके सर्व पोतानी साचे
