________________
( २५४ )
विश्वास न आववाथी पोतें घर आगल खाटलो ढाली हाथमां लाकडी लइ बेसे. एक दिवसें ते सागरश्रेष्ठीने राजायें रत्नोनी परीक्षा करवा माटें बोलाव्यो. तेवामां फरतो फरतो कोइक योगी तेने घेर श्राव्यो. तेने बोकरानी वहूयें मिष्टान्नपानें करी तृप्त कस्यो. तेवारें जोगीयें संतुष्ट थई ते स्त्रीयोने एक मंत्र याप्यो ने कह्युं के तमें कोइ पण लाकडा उपर बेसीने या माहारो श्रापेलो मंत्र जणी ते लाकडा उपर अडदना दाणा बांटी ने पी तमारें ज्यां जनुं होय, ते स्थलनुं नाम लइने कहेशो जे श्रमने तुं या स्थानकें पोहोंचाड ! तो ए लाकडं ज्यां जवा इछशो, त्यां पढ़ोंचाडशे. एम सर्व मंत्रनो प्रभाव कहिने ते योगी गयो. पढी चारे स्त्रीयोयें मली एक मोहोटुं लाकडं घरने विषे राख्यं. पण ते वातनी सागरश्रेष्ठीने कांइ पणी खबर नथी. दवे सागरश्रेष्ठीनी पग चंपी वगेरे चाकरी करवा माटें एक हजाम निरंतर श्रावे. एक दिवस ते हजामें घरमां पडेलुं ते मोहोडं लाकडुं नजरें जोयुं. तेवारें विचारवा लाग्यो के या लाकडुं बीजे स्थलइ जवाने कोइ समर्थ न था
