________________
(१६०) कबुलात यापे. तो हवे ए काम करवू महारे युक्त नथी ! एवो निश्चय करी बालकने कडं के हे मूखं ! तुं हांथी नाशी जा. जो इहां रहीश तो तुऊने सागरपोत मारी नाखशे ! एवो जय देखाड्यो, तेथी दामनक नाशी गयो, केम के संसारमा जीवितव्य सर्वने वचन ॥ यतः॥ मरणसमं नछि नयं, दारिद समो परिनवो नछि ॥ पंथसमा नहि जरा, खुहा समा वेयणा नहि ॥१॥ चंभालें दामन्नकनी अांगली कापी नीसानी ले शेउने प्रावी दीधी. दामन्नक पण लोहीयें जरती बांगली लक्ष तिहाथी नागे, ते सागरपोताना गोकुलमांहे गयो. कर्मयोगें तिहां नंदगोकुलपति श्रपुत्रीयो हतो, तेणें तेने पोताने घरे पुत्र करी राख्यो. दामन्नक अनुकमें यौवनावस्था पाम्यो, शूरवीर थयो. __ एकदा प्रस्तावें ते सागरश्रेष्ठी खगोकुलाहे श्राव्यो, तिहां दामन्नकने दीगे, नंदगोकुलीयाने पूज्यु के ए कोण . ? ते जेटलुं वृत्तांत दामन्नकनुं जाणतो हतो तेटवू तेणें सर्व कह्यु; ते सांजली शेठ विचारवा लाग्यो के रखेने साध वचन अन्यथा न थाय ! एम चिंतवी जेवो श्राव्यो तेवोज पालो घेर
