________________
( १२० )
ववा लाग्यो जे ए मार्गे जतां महाराथी वीरवचन जरूर संजलाशे, तो पितानी श्रज्ञानी जंग थाशे ? ने बीजे मार्गे जाइश तो वखत घणो लागशे. तेम गयाविना पण चालशे नहीं. तेथी बे कानमां श्रांगली घाली बेहु पगरखां हाथमां लइ एकदम दोड्यो
-
समोसरण नजीक श्राव्यो, तेवारें पगमां कांटो लागो, तेने काहाढवा माटे कानमांथी घांगली काढीने नीचो नम्यो, ते वखत सर्व संदेहनी हरनारी अमृततुल्य एवी श्रीवीरनी वाणी श्रवणें सांगली. ते वाणीमां देवताना स्वरूपनुं वर्णन ते समये यावेलं हतु) ते जेम के: - ॥ गाथा ॥ केसबि मंस नह रो, म रुहिर वस चम्म मुत्त पुरिसेहिं ॥ रहिया (निम्मल देहा, सुगंध नीसास गयलेवा ॥ १ ॥ अंतमुहुत्ते चिय, पत्ता तरुण पुरिस संकासा ॥ ( सवंग नूस धरा) अजरा निरुया समा देवा ॥ २ ॥ াविमिस नया) मणक, जी साहणा पुष्फ दाम - मिलाणा ॥ चजरंगुलेण भूमिं न बिबंति सुरा जिला बिंति ॥ ३ ॥ कांटो काहाडतां ए गाथा सांजलीने ते वचनने घणां वीसारखा मांड्यां, पण कोइ रीतें वीसरे नही पढ़ी गाममां जइ चोरी करी लोकोने
