________________
સાધુ અવશ્ય પાપરૂપી મલથી મુક્ત થવાથી શુધ્ધ થાય છે. તેનાથી સુંદર ચારિત્રની આરાધના થાય છે.
अविराहियचरणस्स य अणुबंधो सुंदरो उ हवइ त्ति । अप्पो य भवो पायं ता इत्थं होइ जइयव्वं ॥ १८ ॥ अविराधितचरणस्य चानुबन्धः सुन्दरस्तु भवतीति । अल्पश्च भवः प्रायस्तदत्र भवति यतितव्यम् ॥ १८ ॥
અને અવિરાધિત ચારિત્રધરને જ ભવાંતરમાં ધર્માદિ સામગ્રીની પ્રાપ્તિરૂપ સુંદર અનુબંધ થાય છે. અને પ્રાયઃ કરીને અલ્પ સંસાર થાય છે. એ કારણથી સાધુઓએ પ્રાયશ્ચિતના વિષયમાં યત્ન કરવો ठोऽयो.
किरियाए अपच्चारे जत्तवओ णावगारगा जह य । पच्छित्तवओ सम्मं तह पव्वज्जाए अइयारे ॥१९॥ क्रि यायां अपथ्या यत्नवतो नापकारका यथा च । प्रायश्चित्तवतः सम्यक्तथा प्रवज्याया अतिचारा : ॥ १९ ।।
(૧૯) જે પ્રમાણે ચિકિત્સા દરમ્યાન અપથ્ય-સેવનમાં યત્નવાલાને રોગો
અપકારક થતા નથી. તે જ પ્રમાણે સમ્યક પ્રાયશ્ચિતવાલાને સંયમ - વિષેના અતિચાર અપકારક થતા નથી.
एवं भावनिरुज्जो जोगसुहं उत्तमं इहं लहइ । परलोगे य नरामरसिवसुक्खं तप्फलं चेव ॥ २० ॥
एवं भावनीरुजो योगसुखमुत्तममिदं लभते । परलोके च नरामरशिवसौख्यं तत्फलं चैव ॥ २० ॥
૧૨૩
