________________
૩૧
ઉપદેશમાળા *जीअं काऊण पणं, तुरुमिणिदत्तस्स कालिअज्जेण ।
अवि अ सरीरं चत्तं, न य भणिअमहम्मसंजुत्तं ।।१०५।। * फुडपागडमकहंतो, जह-ट्ठियं बोहिलाममुवहणइ ।
जब भगवओ विसालो, जरमरणमहोअही आसि ।।१०६।। कारुण्णरूण्णसिंगार-भावभयजीवियंतकरणेहिं । साहू अवि अ मरंति, न य निअनियमं विराहिंति ।।१०७।।
(૧૦૫) (જેમકે) તમિણી નગરીમાં મંત્રીપણામાંથી રાજા થયેલ દત્તબ્રાહ્મણની આગળ શ્રી કાલિકાચાર્યે
જીવનને હોડમાં મૂકીને શરીરની પણ મમતા મૂકી દીધી ! કિન્તુ અધર્મયુક્ત વચન ન બોલ્યા.
(૧૦૬) સ્પષ્ટ અને પ્રગટ (અગુઢાર્થક) તથા યથાવસ્થિપણે ધર્મને ન કહેનાર (પરલોક માટે) બોધિલાભને હણે છે જેમાં ભગવાનને (મરીચિના ભવમાં કવિલા ! ઈહયંપિ ઈર્થાપિ” એવું ગડબડીયું બોલવાને લીધે) જન્મ જરા-મૃત્યુનો મોટો સાગર નિર્માણ થયો.
(૧૦૭) સાધુને (નિયમમાંથી ચલિત કરવા, સામેથી કરુણાભાવ આવે, (સ્વજનનાદિના) રુદન-વિલાપ આવે, (સ્ત્રીઓના) કામોત્તેજક શ્રૃંગાર હાવભાવ આવે, (રાજાદિથી) ભય-ત્રાસ યા પ્રાણ-નાશક કારણ આવે, તો પણ સાધુ (જરૂર પડયે) મોત સ્વીકારે છે. કિન્તુ નિયમ વિરાધતા નથી.
