________________
ઉપદેશમાળા ** दीसंति परमघोरा वि, पवरधम्मप्पभावपडिबुद्धा ।
जह सो चिलाइपुत्तो, पडिबुद्धो सुसुमाणाए ॥३८॥ पूप्फियफलिए तह पिउधरंमि, तण्हाछुहा समणुबद्धा । ઢંઢે તદા વિસો(સોઢા, विसढा जह सफलया जाया ॥३९।। * आहारेसु सुहेसु अ, रम्मावसहेसु काणणेसुं च ।
साहूण नाहिगारो, अहिगारो धम्मकज्जेसु ।।४०।। (કિન્તુ સમર્થ ત્યાગીનું આલંબન લઈ સ્વયં ત્યાગમાં આવવું.) જેમ જંબૂના ત્યાગને જોઈને પ્રભવે પણ ત્યાગ કર્યો. (૩૭)
અતિ ભયંકર આચરનારા પણ કેટલાક અરિહંત કથિત શ્રેષ્ઠ ધર્મના માહાભ્યથી બોધ પામેલા દેખાય છે. જેમ સુસુમાના દષ્ટાંતમાં ચારણ મુનિના ધર્મ તથા ઘર્મવચનને પામી પેલો પાપી ચિલાતીપુત્ર પ્રતિબોધ પામ્યો. (૩૮) - પિતા કૃષ્ણનું ઘર ખાન-પાનાદિ ભોગસાધનોથી ભરેલું અને ભોગવિલાસથી પૂર્ણ છતાં મહાત્મા ઢંઢણને ભૂખ-તૃષાદિ નિરંતર પૂંઠે પડ્યા છતાં એની એવી તિતિક્ષા કરી એ પરિષદને એવા આવકાર્યા કે તે આવકારેલું સફળ થયું કેવળજ્ઞાનદાયી બન્યું. (૩૯).
સુંદર આહારમાં, સુંદર સુખોમાં, સુંદર આવાસોમાં, સુંદર ઉદ્યાનોમાં અને સુંદર વસ્ત્રપાત્રાદિમાં પણ સાધુને આસક્તિ કરવાનો અધિકાર નથી, માત્ર તપ-સ્વાધ્યાયસાધ્વાચાર આદિ ધર્મકાર્યોમાં જ તેનો અધિકાર છે. (કેમકે સાધુઓને આ જ ધનરૂપે છે.) (૪૦)
