________________
૧૩૨
ઉપદેશમાળા
जह दाइयम्मि वि पहे, तस्स विसेसे पहस्सऽयाणंतो । पहिओ किलिस्सइ च्चिय, तह लिंगायारसु अमित्तो ||४१६ ||
',
कप्पाकप्पं एसणमणेसणं चरणकरणसेहविहिं । पायच्छित्तविहिं पि य, दव्वाइगुणेसु अ समग्गं ॥ ४१७||
(૪૧૬) જેમ પ્રવાસમાર્ગ માત્ર દિગ્દર્શનરૂપે તો બતાવ્યો હોય તો પણ પ્રવાસી (વચલા ગામ, એની વચમાં શું શું, તથા સભય-નિર્ભય કેટલું, વગેરે) વિશેષોને નહિ જાણતો (ભૂખ, ચોર આદિથી) કષ્ટ પામે જ છે, તે જ પ્રમાણે ‘લિંગ' = રજાહરણાદિ વેશ, ‘આચાર' = માત્ર સૂત્રને અનુસરી આપમતિથી કરાતી ક્રિયા, તથા ‘શ્રુતમાત્ર' = વિશિષ્ટ અર્થરહિત સૂત્રમાત્રવાળો (અલ્પજ્ઞાની પણ બહુ અપાયોથી કષ્ટ જ પામે છે.)
(૪૧૭) (આટલું આટલું ન જાણે એ નિર્મળ ચારિત્રના પ્રયત શો કરી શકે ? દા. ત.) ‘કપ્પાકપ્પ’=સાધુને કલ્પ્ય - અકલ્પ્ય (ઉચિતાનુચિત), યા માસકલ્પ સ્થવિરકલ્પાદિ તદિતર, ‘એસણ૦' = ગવેષણા -ગ્રહણૈષણા –ગ્રાસૈષણામાં નિર્દોષતા-સદોષતા, ‘ચરણ’ = મૂળગુણ મહાવ્રતાદિની ચરણસિત્તરી, ‘કરણ'=ઉત્તરગુણ પિંડવિશુદ્ધિ આદિની કરણ-સિત્તરી, તથા ‘સેહ’=દીક્ષાર્થી યા નૂતન દીક્ષિતને સામાચારી શિક્ષણની ક્રમ વિધિ, (તેમાં આલોચનાદિ) પ્રાયશ્ચિત વિધિ, (એ કેવાને શું અપાય ? અને એ કેમ કરાવાય ? એ વિધિ,) તે પણ ‘‘દ્રવ્યાદિ ગુણેષુ''=દ્રવ્ય-ક્ષેત્ર-કાળ-ભાવના સારા-નરસા સંયોગોમાં (દેયાદેયની) સમગ્ર વિધિ,
-
