________________
( १६५ ) तास्ते च हृताः सप्त-दशशत्यैकविंशया ॥ शतदयों न वनव-त्यधिक ध्रुवमार्पयत ॥ ६६ ॥ ततश्च सा चतुर्वि शैः । शतैश्चतुर्निरन्विता ॥ त्रयोविंशा सप्तशती । जाते. यं तत्र विस्तृतिः ।। ६७ ॥ मध्यव्यासोऽयमेवैषां । सर्व त्रैवं विनाव्यतां ॥ स्यादुपायांतरमेत-न्मध्यविष्कंभनिश्चये ॥ ॥ ६७ ॥ मूले मध्ये च विष्कंभौ । यौ तद्योगेऽर्धिते स. ति ॥ सर्वत्र मध्यविष्कनो । लन्योऽत्र जाव्यतां स्वयं ।। ॥ ६ ॥ एषां वेलंधराद्रीणां । मूलांशे परिधिं जिनाः। जगुः शतानि द्वात्रिंश-त्सह द्वात्रिंशतोनया ॥ १० ॥ जांगवाथी बसो नवाणु याव्या. ॥ ६६ ॥ पनी तेमांचारसो चोवीस नेळववाथी तेनो सातसो सेवीसनो विस्तार श्राव्यो. ॥ ६७ ॥ एवीरीते तेननी मध्यभागनी तेज पहोळा , एवीरीते सर्व जगोए भावी लेवं, वळी मध्य नागना विस्तारनो निश्चय करवामां आ बीजो उपाय जे. ॥ ६॥ ॥ मूलमा थने मध्यनागमां जे बे विस्तारो जे. तेनो सरवाळो करी अ|अर्ध करवाथी सर्व जगोए म. ध्यनागनो विस्तार मळी यावे, थने ते पोतानीमेळे नावी लेवो. ॥ ६॥ या वेलंधरपर्वतोना मूलनागनो वे. रावो जिनेश्वरोए बत्रीससोमां बत्रीस जोजन नंगे कहे.
