________________
૩૩ પોતાની વસ્તુ વેચતાં ખરેખર (શ્રાવકે) જૂઠું (ખરીદવેચાણમાં) ન બોલવું. તથા બીજાની વસ્તુ લેતા પોતાના વચનનો (સ્વકૃત શરત) લોપ ન કરવો. ૩૬.
अदृष्टवस्तुनो नैव साटकं दृढ्यद्बुधः ।
स्वर्णरत्नादिकं प्रायो नाददीतापरीक्षितम् ॥३७॥ ડાહ્યાપુરુષે નહીં જોયેલી વસ્તુનું સાટું ન કરવું તથા પરીક્ષા કર્યા વિના સોનું-રત્ન વિ. પ્રાયઃ ગ્રહણ ન કરે. ૩૭.
राजतेजो विना न स्यादनापन्निवारणम् ।
नृपाद्याननुसरेत्तत्यारवश्यमनाश्रयन् ॥३८॥ રાજતેજ વિના અનર્થ કે આપત્તિનું નિવારણ ન થાય, માટે સુજ્ઞજને સ્વ સ્વતંત્રપણું જાળવી રાજાવિ.ને અનુસરવું. ૩૮.
तपस्विनं कविं वैद्यं मर्मज्ञं भोज्यकारकम् ।
मांत्रिकं निजपूज्यं च कोपयेज्जातु नो बुधः ॥३९॥ સુશ્રાવકે તપસ્વી કવિ, વૈદ્ય, મર્મ (રહસ્ય) જાણનારા, રસોયો, માંત્રિક અને પોતાના પૂજયને ક્યારેય કોપાયમાન ન કરવા. ૩૯.
अतिक्लेशं च धर्मातिक्रमणं नीचसेवनम् ।
विश्वस्तघातकरणं नाचरेदर्थतत्परः ॥४०॥ અર્થ (ધન) ઉપાર્જનમાં તત્પર પુરુષે અતિક્લેશ, ધર્મનું ઉલ્લંઘન નીચનું સેવન તથા વિશ્વાસઘાત ન કરવો. ૪૦.
आदाने च प्रदाने च न कुर्यादुक्तलोपनम् ।
प्रतिष्ठा महतीं याति नरः स्ववचने स्थिरः ॥४१॥ લેતી દેતીમાં વચનનો લોપ ન કરવો, પોતાના વચનમાં સ્થિર મનુષ્ય મહાન પ્રતિષ્ઠાને પામે છે. ૪૧.
