________________
૧૫૬
શ્રી સંધ સપ્તતિકા-ભાષાંતર શ, તે પણ ઘર તરફ ચાલે. પુરુષદા વિગેરેએ વાર્યો કે
સર્વથા સિહ ન ભાંગ.”તેણે કહ્યું કે-“જે સાધુધર્મ નથી, તે ત્યાં શ્રાવકોને પિસહ કે?” એમ કહી તેઓના વચનની અવગણના કરી પિતાને ઘરે ગયે. તેણે ચિંતવ્યું–જેમાં આવી રીતે વિઘો થાય છે, તે પિસહનું મારે કાંઈ પ્રયજન નથી.” એવા પ્રકારના પરિણામવાળા થયેલા કરેણુદત્તને રાતે ચરેએ મારી નાંખે, મરીને તે વ્યંતર ઉત્પન્ન થયે. ત્યાંથી ચ્યવી સંસારમાં પરિભ્રમણ કરશે.
પુરુષદત્ત પણ નિરતિચાર દેશવિરતિનું પરિપાલન કરી, સંપૂર્ણ પિષધ પર્વ દિવસમાં પાળી, માર્ગ આરાધવાપૂર્વક મરણ પામી ઈશાન દેવલોકમાં ઉત્પન્ન થયે. ત્યાંથી ચ્યવને પ્રવજ્યા સ્વીકારી સિદ્ધિસુખને અનુભવશે. - જે હેતુથી પિસહમાં રહેલ શ્રાવકને જિનેશ્વરેએ શ્રમણની જે કહ્યો છે, તેથી નિત્ય આહાર વિગેરેમાં પિસહ કરે. એ યુક્ત છે.
હવે ગ્રંથકાર પિતાના નામથી યુક્ત, પ્રસ્તુત ગ્રંથ પઠન કરવાનું ફળ દર્શાવતા કહે છે–
संवेगमणो संबोहसत्तरि जो पढेइ भव्वजियो । सिरिजयसेहरठाणं सो लहई नस्थि संदेहो ।। ७५ ॥
ગાથાર્થ–સંવેગમાં મનવાળો જે ભવ્ય જીવ સંધસત્તરિ-સંબંધસપ્તતિને ભણે છે, તે શ્રીજગશેખર–સર્વથી શ્રેષ્ઠ સ્થાન પામે છે, એમાં સંદેહ નથી. ૭૫
વ્યાખ્યાર્થ–સંવેગ–મોક્ષ તરફ અભિલાષ અને સંસાર તરફ વૈરાગ્ય જેના મનમાં વિદ્યમાન હોય જે ભવ્ય જીવ– ભવ્ય પ્રાણુ આ “સંબંધસપ્તતિ” નામના ગ્રંથને ભણે છે, ઉપલક્ષણેથી ભણાવે છે અને સાંભળે છે, તે શ્રીસહિત જગતનાચૌદ રાજલોકનાશેખરરૂપ સિદ્ધશિલા સ્થાનને પામે છે. આ ગ્રંથમાં કહેલ ભાવોથી ભાવિત મનવાળો પ્રાણ સમ્યમ્ જ્ઞાન, દર્શન અને ચારિત્ર આપી મોક્ષ સંબંધી સુખને પામે છે, એ આ
