________________
[ ૫૯ ] माहात्म्यमेतनिजपूर्वपापा-चारस्य विज्ञाय विचारयुक्तः । रे जीव ! सम्यग् जिनधर्ममारात , समाश्रय त्वं निजसौख्यहेतोः।
હે પ્રાણી! પિતાના પૂર્વભવની પા૫વૃત્તિનું જ આ ફળ છે એમ સમજીને વિચારવાન એ તું આત્મિક સુખને અર્થે જલદીથી શ્રી જિનેન્દ્રભાષિત ધર્મને આશરો લે. (એટલે હજુ પણ જે આગામી ભવ બગાડ ન હોય તે જેમ ધર્મમાં કહેલ વ્રત-તપ-જપ-ધ્યાન-નિયમનું તું સારી રીતે પાલનકર)૧૯૧ संसारसौख्यं विषवद्विदित्वा, परात्मसौख्यामृतमाश्रय त्वं । यतस्व सज्जैनवरोपदिष्टे-ध्वाचारवर्येषु मनो नियोक्तुम् ॥१९॥
સાંસારિક સુખને ઝેર સમાન જાણીને ઉત્કૃષ્ટ આધ્યાત્મિકઆત્મિક સુખામૃતને તું સ્વાદ લે, અને ઉત્તમ જિનેશ્વરદેવોએ. ઉપદેશેલ શ્રેષ્ઠ આચારવિચારમાં મનને જોડવાને તું યત્ન કર. ૧૨. इदं शरीरं क्षणनाश्यनित्यं, गतित्रयाद्यास्यति तामवस्थाम् । विड्भस्म जीवोद्भवसंज्ञकाद्य-त्तस्मात्प्रमोहं न कुरु त्वमस्मिन् ॥
જોતજોતામાં નાશ પામનાર, અનિત્ય, વિષ્ટાની રાખ સમાન અથવા દુર્ગધમય એવા આ શરીર ઉપર રે જીવ! તું મોહ ન કર. તેમજ દેવ, નરક તથા તિર્યંચ ગતિરૂપ ત્રણ, ગતિમાં આ જીવ વારંવાર ઉત્પન્ન થયા કરે છે. આ ગતિમાં મોક્ષ છે જ નહિ; પણ મનુષ્યગતિમાં મોક્ષ છે. અને તે ગતિમનુષ્યભવ તું પામે છે માટે હવે તેનું સાર્થક કર. ૧૩.
