________________
[ ૫૪ ] वार्द्धक्याच्छारीराशक्ते-रसमर्थ एष मुनिवर्यः । मुनिकर्तव्यविहारे, सौराष्ट्रेषु स्थितः स्वधर्मपरः ॥१७६।।
સાધવાચાર તરીકે અવશ્ય કરવા લાયક ગ્રામાનુગ્રામ વિહારમાં વૃદ્ધાવસ્થાથી તેમજ શારીરિક અશક્તિના કારણે અસમર્થ (વિહાર નહિં કરી શકતા) ચારિત્રધર્મમાં તત્પર આ શ્રી વિનયવિજયજી મહારાજે સૌરાષ્ટ્ર દેશમાં સ્થિરતા કરી. ૧૭૬.
व्याख्यानदानसद्वत-वैराग्योद्भावकरणाधैः ।। यत्नैरनेकजनता-परोपकारार्थमुद्यतो ह्यास्ते ॥ १७७ ॥ પુષ્કળ જનસમૂહ ઉપર ઉપકાર કરવા માટે તેઓશ્રી વ્યાખ્યાન-વાંચન દ્વારા પવિત્ર વ્રત અને વૈરાગ્યને ઉપજાવનારા. પ્રયત્નોવડે હંમેશાં કટિબદ્ધ રહેતા હતા. ૧૭૭.
मानाडम्बरलाभकीर्तिजनताप्रख्यातिलिप्सादिकात् । . स्वात्मानं प्रवियोजयनू मुनिरसावध्यात्मभावं श्रयन् ।। शान्तावेव सुखं विरक्तिपरमानंदं विभाव्यादरात् । पद्यं स्वं हृदयं पुनः पुनरपीदं पाठयामास सः ॥ १७८ ।।
અભિમાનજન્ય આડંબર વૃતિની પ્રાપ્તિ, યશ અને જનપ્રસિદ્ધિ આદિ આકાંક્ષાઓથી પોતાની જાતને અળગી રાખતાં એવા આ મુનીશ્વર આત્મિક ભાવને જ અવલંબતા થક સમતા રસમાં વૈરાગ્યરૂપી ઉત્કૃષ્ટ સુખ છે એમ સમજીને પોતાના હૃદયકમળમાં નીચેના શ્લોકોને નિરંતર વિચાર કરતા હતા. ૧૭૮.
