________________
[ ૪૬ ] ત્વેથી દષ્ટિને ખેંચી લઈને આત્મતત્વભાવ-આત્મસ્વરૂપમાં મન જોયું. ૧૫૦. जगद्विबुध्य क्षणमात्रदृष्ट-नष्टं तथा मानसमप्यथैवम् । कालत्रयालुप्तनिजात्मतत्त्वेऽ नंतेन सौख्येन युतेऽवतस्थे॥१५१
જોતજોતામાં નાશ પામી જતા એવા જગતના વિચિત્ર ભાવે જાણીને તેમજ મનને પણ ચંચળવૃત્તિવાળું સમજીને અનંત સુખથી ભરપૂર એવા ત્રિકાલાબાધિત આત્મતત્વમાં તેઓશ્રી રમણ કરતા હતા. ૧૫૧. संसारदुःखं गहनं प्रपश्यन्न-सावनादि प्रगतिः स्वजीवः । कथं न वैराग्यभवं सुसौख्यं, वाञ्छत्ययं नापि यतेत तत्र ॥१५२
અનાદિ કાળથી ઉત્તરોત્તર વિકાસ સાધતે મારો આત્મા સંસારના ગાઢ-ભયંકર દુઃખને જેતે થકે વૈરાગ્ય ભાવથી નીપજતા સારા સુખને કેમ ઈચ્છતે નથી? અને તેને વિષે કેમ ઉદ્યમ કરતે નથી? ૧૫૨. स्थूलं शरीरं शरसंख्यभूत-भवं विकारैर्बहुभिर्युतं तत् । तदात्मभावेन सुखं समिच्छ-जीवः कथं संसृतिपारगामी ॥१५३।।
પંચભૂત-પૃથ્વી, પાણી, અગ્નિ, પવન અને વનસ્પતિમાંથી નીપજેલ સ્થલ શરીર ઘણું રેગાદિ વિકારોથી યુક્ત છે તેને જ આત્મસ્વરૂપે લેખીને સુખને અભિલાષી પ્રાણું કઈ રીતે સંસાર-સમુદ્રને પાર પામે ? અર્થાત્ આ વિનાશી જડ શરીરને આત્મવત્ સમજીને તેમાં રપ રહેનાર જીવ ભવાટવીમાંથી બહાર નીકળતું જ નથી. ૧૫૩.
