________________
૨૭–ભવદ્વાર ભવ એટલે સંસાર. ચારે ગતિમાં પર્યટન કરવું તેને ભવ કહે છે. पंचवि य जहन्नेणं, एगभवुक्कोसओ कमेणेवं पुलयस्त तिन्नि तिण्हं,तु अट्ट तिन्नेव इक्को य॥८५॥ पञ्चापि च जघन्येन एकभवोत्कर्षतः क्रमेणैवं पुलाकस्य त्रयः त्रयाणांतु, अष्टौ त्रयः एव एकश्च ।८५)द्वारं २७। અર્થ–પાચે નિર્ચથ જઘન્યથી એક ભવમાં અને ઉત્કૃષ્ટથી
અનુક્રમે આ પ્રમાણે છે-મુલાકને ત્રણ, ત્રણને આઠ, • ત્રણ અને એક છે વિશેષાર્થ-જુલાક, બકુશ, કુશીલ, નિર્ગસ્થ અને સ્નાતક
એ પાંચે નિન્યને જઘન્યથી એક ભવ હોય. એટલે એ ચારિત્ર પામ્યા પછી એકજ ભાવમાં પણ સિદ્ધિ ગતિને પામી શકે છે. ઉત્કૃષ્ટથી પુલાકને ત્રણ ભવ, બકુશ, પ્રતિસેવાકુશીલ અને કષાયકુશીલને ઉત્કૃષ્ટથી આઠ ભવ, નિર્ગસ્થને ત્રણ ભવ. અને સ્નાતકને એક ભવ. જઘન્યથી પુલાકાદિક નિગ્રંથને એક ભવ ગ્રહણ કર : વાને હેતુ એ છે કે તે ભવમાં પુલાક થઈને કષાયકુશીલાદિ બીજા સંયમેને એકવાર કે અનેકવાર પામીને તે ભવમાં કે ભવાન્તરમાં સિદ્ધિગતિને પામે તેને લઇને છે.
