________________
દેશનાશતક
મનુષ્યગતિમાં આવ્યો અને ત્યાં પણ વિવિધ પ્રકારનાં શારીરિક અને માનસિક વિષમ દુઃખોને પામ્યો. ૫૦
तुडिचडणेण भमंतो, सुरालयं कह वि पावित्रं जीवो । पाहुणउव्व रमित्ता, कइ वि दिणेन्नत्थ पुण एइ ॥ ५१ ॥
એ રીતે ઊંચે ચઢીને સંસારમાં ભટકતો જીવ કોઈક પુણ્યના ઉદયથી દેવલોક પામી ત્યાં કેટલોક સમય મહેમાનની જેમ સુખમગ્ન બની પાછો અહીં આવે છે (સંસારની બીજી યોનિઓમાં જાય છે.) ૫૧
जम्मजरमच्चुरोगा, सोगा बाहंति सव्वलोगंमि । मुत्तूण सिद्धिखित्तं, संसाराइअभावंति ॥ ५२ ॥
સંસારથી તદન અલગ સિદ્ધિક્ષેત્રને છોડીને સમગ્ર લોકમાં જન્મજરા-મૃત્ય-રોગ-શોક વગેરે જીવોને પીડે છે સંસારભાવે તો સિદ્ધિક્ષેત્રમાં પણ એકેન્દ્રિયપણે ઉત્પન્ન થાય છે એમને પણ ત્યાં જન્મ-જરામરણાદિની પીડા હોય છે. પર
एसो चउगइगुहिरो, संसारमहोअही दुरुत्तारो । मच्छुव्व जहा जीवा, अणोरपारंमि भमणंति ॥ ५३ ॥
આ ચારગતિરૂપ ગંભીર સંસારમહાસાગર દુઃખે કરીને તરી શકાય એવો છે. જે અપાર સંસાર-સાગરમાં જીવો માછલીની જેમ પરિભ્રમણ કરે છે. પ૩
इअ संसारे असारे, अणोरपारंमि ताव हिंडंति । जाव न दयाइधम्मं, जीवा काऊण सिझंति ॥ ५४ ॥ જ્યાં સુધી જીવો, અહિંસાદિ ધર્મની આરાધના કરીને સિદ્ધિપદને
