________________
૦૬
શતકસંદોહ
નથી એને જ થાય છે; તેમ એક જીવે કરેલાં કર્મ બીજો ભોગવતો નથી. કર્મ કરનાર જીવને જ ભોગવવાં પડે છે. ૨૭
छंडेयव्वं देहं, अवस्स कइआ वि नत्थि संदेहो । ता छड्डणजोएणं, उवज्जिअव्वं सासयं सुक्खं ॥ २८ ॥
શરીર ક્યારેક તો અવશ્ય છોડવાનું જ છે, એમાં કોઈ સંદેહ નથી; તો એને અણસણ દ્વારા છોડી દઈ શાશ્વત સુખ પ્રાપ્ત કરી લેવું જોઈએ. ૨૮
तुच्छत्थिखंडसरिसा, विसया महानिहिसमं च मणुअत्तं । लद्धेण जेण मुक्खो, लहइ धम्मे निउत्तेण ॥ २९ ॥
પાંચ ઇન્દ્રિયોના વિષયો હાડકાના ટુકડા જેવા તુચ્છ છે અને મનુષ્યભવ મહાનિધાન જેવો છે. એ પામ્યા પછી એને ધર્મમાં જોડવાથી અનંત સુખમય મોક્ષ મળે છે. ૨૯
जह सव्ववाहिहरगं, गोसीसं चंदणं महग्घं पि । दहिऊण कुणइ छारं, भायणनिम्मज्जणट्ठाए ॥ ३० ॥ तह दुलहमहग्घेअं, मणुयत्तं दहइ छारयाणेइ । વિશ્વયાડ્ડીને, નો ધમ્મે તે ન તાણ્ડ ॥ ૩ ॥
જેમ કોઈ માણસ વાસણ માંજવા માટે સર્વવ્યાધિને હરનાર અને મહાર્કિંમતી ગોશીર્ષચન્દનને બાળી રાખ બનાવે; તેમ અતિ દુર્લભ અને અતિમોંઘેરા માનવજન્મનો ઉપયોગ ઉત્તમ ધર્મની આરાધનામાં ન કરતાં વિષયસુખ ભોગવવામાં કરે છે તે ગોશીર્ષચન્દનની રાખ બનાવનાર આદમીની જેમ મૂર્ખ છે. ૩૦-૩૧
सव्वट्टसिद्धिवासी, देवा निवडंति आउंए जिणे । तेत्तीससागराऊ, का गणणा इयरजीवेसु ॥ ३२ ॥
