________________
દેશનાશતક
संसारे नत्थिसुहं, जम्मजरामरणरोगसोगेहिं । तह वि हु मिच्छंधजिआ, न कुणंति जिणिंदवरधम्मं ॥१॥
સંસાર જન્મ, જરા, મરણ, રોગ અને શોક વગેરેથી ભરેલો છે. એમાં સુખનો લેશ પણ નથી છતાં મિથ્યાત્વથી અંધ બનેલા જીવો, અનંત ઉપકારી ભગવાન શ્રીજિનેશ્વરદેવોએ ફરમાવેલા કલ્યાણકારી ધર્મને આરાધતા નથી. ૧
माइंदजालसरिसं, विजुचमक्कारसत्थहं सव्वं । सामण्णं खणदिटुं, खणनटुं कोत्थ पडिबंधो ॥ २ ॥
સંસારમાં વસ્તુમાત્ર માયાવી ઈન્દ્રજાળ જેવી, વિજળીના ચમકારા જેવી છે. એથી જ ક્ષણવાર દેખાવ દઈને ક્ષણવારમાં નાશ પામી જાય છે. તો વિવેકી આત્માએ એમાં શું રાગભાવ ધારણ કરવો ? ૨
को कस्स इत्थ सयणो, को व परो भवसमुद्दभमणमि । मच्छुव्व भमंति जिआ, मिलंति पुण जंति अइदूरं ॥ ३ ॥
જેમ માછલાંઓ સમુદ્રમાં ભટકે છે. એકબીજાને ભેગાં મળીને, પાછાં છૂટાં પડીને દૂર ચાલ્યાં જાય છે; તેમ સંસાર-સમુદ્રમાં જીવો ભટકે છે, એકબીજા ભેગા મળે છે અને જુદા પડે છે. એમાં કોણ કોનો સ્વજન-સગો છે અને કોણ કોનો પરજન-પરાયો છે ? ૩
