________________
30
શતકસંદોહ
छलिया अवइक्खंता, निरावइक्खा गया अविग्घेणं । तम्हा पवयणसारे निरावइक्खेण होअव्वं ॥ २९ ॥
વિષયની અપેક્ષા રાખતા આત્માઓ ઠગાયા છે, જ્યારે વિષયથી નિરપેક્ષ જીવો પરમપદને પામ્યા છે, તેથી નિરપેક્ષ બનવું એ જ प्रवयननो सार छे. २८.
देवी - दीवसमागय भाउअ
विषयाविक्खो निवडड़, निरविक्खो तरड़ दुत्तरभवोहं । जुअलेण दिट्ठतो ॥ ३० ॥ વિષયની અભિલાષા સેવતો આત્મા ભવસમુદ્રમાં ડૂબે છે, જ્યારે વિષયનિરપેક્ષ આત્મા દુસ્તર ભવોદધિને પણ તરી જાય છે. રત્નાદેવીના દ્વીપ ઉપર ગયેલા બે ભાઈઓના દૃષ્ટાંતથી તે જોઈ શકાય છે.
30.
-
जं अइतिक्खं दुक्खं, जं च सुहं उत्तमं तिलोअंमि । तं जाणसु विसयाणं, वुड्ढिक्खयहेउअं सव्वं ॥ ३१ ॥
સકલ જગતમાં જે અતિતીક્ષ્ણ દુ:ખ અને જે અત્યુત્તમ સુખ છે, તે બધું જ વિષયોની વૃદ્ધિ તથા ક્ષયનું પરિણામ છે એ સમજ. ૩૧.
इंदियविसयपसत्ता, पडंति संसारसायरे जीवा । पक्खिव्व छिन्नपक्खा, सुसीलगुणपेहुणविहुणा ॥ ३२ ॥
છેદાયેલી પાંખોવાળા પક્ષીઓની જેમ સારી શીલગુણરૂપ પાંખો વિનાના અને ઇંદ્રિયોના વિષયમાં આસક્ત આત્માઓ સંસારસાગરમાં પડે છે. ૩૨.
न लहइ जहा लिहतो, मुहल्लियं अट्ठिअं जहा सुणओ । सोसइ तालुअरसिअं, विलिहंतो मन्नए सुक्खं ॥ ३३ ॥ महिलाण कायसेवी, न लहइ किंचिवि सुहं तहा पुरिसो । सो मन्नए वराओ, सयकायपरिस्समं सुक्खं ॥ ३४ ॥
