________________
૨૨
શતકાંદો
સુખ - ભાવિત દુઃખ પાય કે, ક્ષય પાવે જગાન; ન રહે સો બહુ તાપ, કોમલ ફૂલ સમાન. ૮૮
સુખભાવિત જ્ઞાન-શાતાવેદનીયના યોગે ભાવિત જ્ઞાન, દુઃખ પ્રાપ્ત થતાં નાશ પામે છે. દુઃખના વખતમાં ટકી શકતું નથી. જેમ બહુ તાપમાં કોમળ ફૂલ કરમાઈ જાય છે, તેમ સુખભાવિત જ્ઞાન દુઃખ પડવાથી રહે નહિ. અર્થાત્ કષ્ટ વખતે સુખભાવિત જ્ઞાનવાળાને સમાધિ રહેતી નથી પણ તે અસમાધિમાં પડી જાય છે. ૮૮
દુઃખ - પરિતાપે નવિ ગલે, દુઃખ-ભાવિત મુનિ-શાન; વજગલે નવિ દહનમેં, કંચનકે અનુમાન. ૮૯
અને દુઃખના પરિતાપથી દુઃખ ભાવિત-સમતાપૂર્વક દુઃખને સહન કરનાર મુનિવરનું જ્ઞાન ગળી જતું નથી- નાશ થતું નથી. જેમ અગ્નિમાં વજ ગળતું નથી અને સોનાને અગ્નિમાં નાંખવાથી પોતાનું મૂળ સ્વરૂપ ત્યાગતું નથી પણ ઉલટું વધારે શુદ્ધ થાય છે, તેમ દુઃખના પરિતાપથીપરિષહ આદિથી મુનિનું જ્ઞાન ગળી જતું નથી પણ વધારે શુદ્ધ થાય છે. ૮૯
.' - તાતે દુઃખનું ભાવિએ, આપ શક્તિ અનુસાર; છે તો દઢતર હુઇ ઉલ્લસે, શાન-ચરણ-આચાર. ૯૦
તેથી પોતાની શક્તિ અનુસાર શારીરિક આદિ કષ્ટ સહન કરી આત્માને ભાવવો કે જેથી આત્માનો ઉપયોગ સ્થિર થઈ ઉલ્લાસ પામે અને એમ કરવાથી જ્ઞાન અને ચારિત્રનો દઢભાવ થાય. ૯૦
રનમેં રિતે સુભટ જ્યુ, ગિને ન બાન-પ્રહાર ; પ્રભુ-રંજન કે હેત હું, શાની અસુખ-પ્રચાર. ૯૧ યુદ્ધમાં લડતા સુભટો જેમ બાણના પ્રહારને ગણતા નથી, તેમ
