________________
૧૦૮
શતકસંદોહ
પરબત૭ ગરબ શિકર ચડ્યો-૮, ગુરૂકું ભી લઘુ રૂપ; કહિ તિહાંપ૯ અચરજ કિશ્યો ? કથન ગ્યાંને અનુરૂપ. ૨૭
ગર્વરૂપી પર્વતના શિખર પર ચઢેલો પ્રાણી ગુરુઓને પણ લઘુ સ્વરૂપે કહે (ગણાવે) તેમાં શું અચરજ છે? કારણ કે - કથન જ્ઞાનને અનુરૂપ હોય છે. ૨૭
આઠ શિખર ગિરિરાજ કે, ઠામેo વિમલાલોક; તો પ્રકાશ સુખ કયું લહે ? વિષમ માનવશ લોક. ૨૮
માનરૂપી ગિરિરાજના આઠ શિખર જ્ઞાનના નિર્મળ પ્રકાશને રોકે છે. તેથી વિષમ એવા માનને વશ એવો લોક, પ્રકાશનું સુખ કેવી રીતે પામે ? અર્થાત્ ન પામે. ૨૮
માન મહીધર છેદ તું, કર(ર) મૃદુતા પવિઘાત;
જ્યુ સુખ મારગ સરલતા, હોવિ ચિત્ત વિખ્યાત. ૨૯
નમ્રતારૂપી વજનો ઘાત કરી તું માનરૂપી મહીધરને છેદી નાખ, જેથી સરલતારૂપી સુખનો માર્ગ તારા ચિત્તમાં પ્રતિષ્ઠા પામે-સ્થિર થાય. ૨૯
મૃદુતા કોમલ કમલથે, વજસાર અહંકાર;
છેદત હે ઈક પલકમેં, અચરજ એહ અપાર. ૩૦ નમ્રતા તે કમલથીય કોમલ છે અને અહંકાર વજ જેવો કઠિન છે.છતાંય, તે નમ્રતા એક પલકારામાં અહંકારને છેદી નાખે છે. આ મહા આશ્ચર્ય છે. ૩૦
પ૭ પર્વત M. ૫૮ ચઢો. J. ૫૯ કહે તહાં. M. ૬૦ ઠામે. J. ૬૧ કમલ વૈ. J. ૬૨ હૈ J. ૬૩ પલક મૈ.J.
