________________
૧૩૬
શતકારક તદનુસારી કથન, સૂત્રોથી પદાર્થ યા સ્વભાવથી શ્રદ્ધા કરવી, એ ધર્મધ્યાનનું જ્ઞાપક ચિહ્ન છે. ૬૭
जिणसाहुगुणकित्तण - पसंसणाविणयदाणसंपन्नो. । सुअसीलसंजमरओ, धम्मज्झाणी मुणेयव्वो ॥ ६८ ॥
જિનેન્દ્ર, તીર્થંકરદેવ તથા મુનિઓના (નિરતિચાર સમ્યગદર્શનાદિ) ગુણોનું કીર્તન, ભક્તિપૂર્વક સ્તુતિ, વિનય, એમને આહારાદિનું દાન - એનાથી સંપન્ન અને જિનાગમ, વ્રત, સંયમ (અહિંસાદિ) એમાં ભાવથી રક્ત ધર્મધ્યાની છે, એમ જાણવું. ૬૮
अह खंति-महव-ऽजव-मुत्तीओ जिणमयप्पहाणाओ । आलंबणाइं जेहिं, सुक्कज्झाणं समारुहइ ॥ ६९ ॥
હવે (આસન દ્વાર પછી) જિનમતમાં મુખ્ય-ક્ષમા - મૃદુતાઋજુતા - નિલભતા એ આલંબનો છે. તેથી શુક્લધ્યાન ઉપર ચઢાય છે. ૬૯
तिहुयणविसयं कमसो, संखिविउ मणो अणुंमि छउमत्थो । झायइ सुनिष्पकंपो, झाणं अमणो जिणो होइ ॥ ७० ॥
છવાસ્થ આત્મા ત્રિલોકના વિષયમાંથી કમશઃ મનને સંકોચી પરમાણુ ઉપર સ્થાપિત કરીને અતીવનિશ્ચલ બનેલો શુક્લધ્યાન ધ્યાવે. (છેલ્લા બે પ્રકારમાં) જિન મનરહિત બને છે. ૭૦
जह सव्वसरीरगयं, मंतेण विसं निरुभए डंके ।
तत्तो पुणोऽवणिजइ, पहाणयरमंतजोगेणं ॥ ७१ ॥ • तह तिहुयणतणुविसयं, मणोविसं जोगमंतबलजुत्तो ।
परमाणुमि निरंभइ, अवणेइ तओ वि जिणविजो ॥ ७२ ॥ उस्सारियेंधणभरो, जह परिहाइ कमसो हुयासुव्व ।। थोविंधणावसेसो, निव्वाइ तओऽवणीओ य ॥ ७३ ॥
