________________
યોગશતક
આજ્ઞાકાર : आणाए चिंतणम्मि, तत्तावगमो णिओगओ होति । भावगुणागरबहु-माणसो य कम्मक्खओ परमो ॥ ७४ ॥
શાસ્ત્રવચનદ્વારા ચિંતન કરવાથી તત્ત્વનો બોધ અવશ્ય થાય છે. (રાગાદિ ઝેર ઉતારવા માટે શાસ્ત્ર એ પરમ મંત્રરૂપ છે.) ભાવગુણના ભંડાર એવા અરિહંતપરમાત્માના બહુમાનથી વિશિષ્ટ કર્મક્ષય થાય છે ! ૭૪
એકાંતસ્થાનની મહત્તા ઃ पइरिक्के बाधाओ, न होइ पायेणं योगवसिया य । जायइ तहा पसत्था, हंदि अणब्भत्थजोगाणं ॥ ७५ ॥
પ્રાથમિક અભ્યાસીને એકાંતસ્થાનમાં પ્રાયઃ વ્યાઘાત થતો નથી - વિપ્ન આવતાં નથી. બલ્ક યોગાભ્યાસના સામર્થ્યવાળી પ્રશસ્ત એવી યોગસ્વાધીનતા યોગાભ્યાસની વિશિષ્ટશક્તિ પ્રાપ્ત થાય છે. ૭૫
ઉપયોગદ્વાર : उवओगो पुण एत्थ, विण्णेओ जो समीपजोगो त्ति । विहियकिरियागओ खलु, अक्तिहभावो उ सव्वत्थ ॥ ७६ ॥
પ્રસ્તુતમાં ઉપયોગ એટલે સમીપ, યોગવ્યાપાર અર્થાત્ વિહિત કરેલાં સ્થાનાદિમાં યથોક્ત ભાવનું સેવન એ જ સમીપયોગ છે. ૭૬
ઉપસંહાર - ફળ ઃ एवं अब्भासाओ, तत्तं परिणमइ चित्तथेजं च । . जायइ भवाणुगामी, सिवसुहसंसाहगं परमं ॥ ७७ ॥
