________________
(૩૬). વચ્ચેજ પૃથ્વીપર પડીને ફરી ગયા. તે વખતે ક્રોધ પામી આભીરે આભીરીને કહ્યું કે- “હે પાપણું ! અન્ય અન્ય જુવાન માણસેની સામું તું જોયા કરે છે અને હું ઘી ઘડે આપું છું તે બરાબર લેવામાં ધ્યાન રાખતી નથી? તે સાંભળી આભીરી પણ ક્રોધથી બેલી કે-“હે ગામડીયા! ઘીના ઘડા પર ધ્યાન રાખ્યા વિના તું રૂપાળી રૂપાળી શહેરની સ્ત્રીઓના મુખ સામું જુએ છે તેથી પાત્ર બરાબર આપતા નથી અને વળી ઉલ મને પકે (ગાળ) આપે છે? '' આ પ્રમાણે તે બન્ને પરસ્પર વધારે વધારે કહેર વચન બેલવા લાગ્યા. અનુક્રમે તે બન્નેનું કેશાકેશી યુદ્ધ થયું. તેમાં તે બનેના આઘા પાછા પડતા પગના પ્રહારથી પ્રાયે ગાડામાંનું સર્વ ઘી ઢળાઈને પૃથ્વી પર પડ્યું. તે કેટલુંક પૃથ્વીમાં ચુસાઈ ગયું, કેટલુંક કુતરા ચાટી ગયા અને કાંઇક બાકી રહ્યું તે ચાર લોકે હરી ગયા. તેની સાથે આવેલા બીજા આભીરે પોતપોતાનું ઘી અન્ય વેપારીને વેચાતું આપી તેના પૈસા વિગેરે લઈ પોતાના ગામમાં પાછા ગયાત્યારપછી સાંજનો વખત થવા આવ્યા ત્યારે તે બન્ને થાકીને યુદ્ધથી નિવૃત્ત થયા, અને રવસ્થપણાને પામ્યા. પછી પ્રથમ જે કાંઇ થી વેપારીને આપ્યું હતું (વેચાયું હતું), તેના પિસા લઈ તે બને પોતાના ગામ તરફ ગાડામાં બેસીને પાછા વળ્યા. માર્ગમાં જતાં જ સૂર્ય અસ્ત થયે, અંધારું ચોતરફ વ્યાપી ગયું, તેવામાં ચારલેકેએ આવી તેમનું ધન, વસ્ત્ર અને ગાડાના બળદ ' પણ હરી લીધા. આ રીતે તેઓ અત્યંત દુખી થયા,
આ દષ્ટાંતને ઉપનય આ પ્રમાણે કરે-જે કઈ શિષ્ય અન્યથા પ્રકારે પ્રરૂપણ કરે કે અભ્યાસ કરે તેને જ્યારે આચાર્ય મહારાજ કઠેર વાયવડે શિખામણ આપે ત્યારે તે શિષ્ય સામું બેલે કે“તમે જ મને પ્રથમ આવી રીતે શીખવ્યું હતું અને અત્યારે કેમ તે ગેપ છે ?” આવાં વચન બોલનાર તે શિષ્ય કેવળ પોતાના આત્માને જ સંસારમાં નાંખે છે એટલું જ નહીં, પરંતુ આચાર્યના કેધને પણ પોતે જ કારણરૂપ થઈ આચાર્યને પણ સંસારમાં પાડે છે. કેમકે કુશિષ્યો સૈમ્ય ગુરૂને પણ કેધી બનાવવામાં કારણ થાય છે. એ વાત પ્રસિદ્ધ છે. તથા વળી ગુરૂ તે ગુણ જ હોય છે તેથી
