________________
- વળી એજ આત્મતિની તરૂપ ઉષ્માથી પૂર્વના પાપ પ્રજળી જવા માંડે છે, અને પુણ્ય પ્રગટ થવા માંડે છે. એટલું જ નહિ, પરંતુ નવીન પાપ ઉદ્દભવી શક્તાં નથી. અને પુણ્યના નવીન નવીન માર્ગ એટલા એટલા ઉત્પન્ન થાય છે કે, કુબેરની નવ નિધિઓ પણ તેની પાસે આકર્ષાઈ આવે છે. - જ્યારે આટલું તો માત્ર સૂર્યના ઉદય જેવી પરમજ્યોતિના ઉદય માત્રથી પાસે પાસે આવતું જાય છે, તો તેને પૂર્ણોદયવડે ત્રણ જગતની અખિલ ઋદ્ધિ પ્રાપ્ત થાય, તેમાં શું આશ્ચર્ય છે ! આ આ લેકને બંગાથ હોય, એમ લાલનને ભાસે છે. - પરમ તિને પ્રકાશ કેટલે વિસ્તારવાળે છે,
ના વારાહીનાં મિતફત્રકાશિ
आत्मनस्तु परं ज्योतितोकानोकप्रकाशकम् " ॥२॥ ગ્રગણુ નિશિપતિ અર્ક-દિકને પ્રકાશ મિતક્ષેત્રે થાય;
આત્માની જ્યોતિને. પ્રકાશ કાલોક સુધી જા. ૨
અનુવાદ–“તારાચંદ્ર અને સૂર્ય વગેરે પરિમિત ક્ષેત્ર પર પ્રકાશ કરે છે, પરંતુ આત્માની પરમાતી તો લેક અને અલક એ ઉ ભયને અખંડ પ્રકાશ આપનારી છે.” - ભાવાર્થ—અલબત તારા કરતાં ચંદ્રનો અને ચંદ્ર કરતાં સૂર્યને પ્રકાશ વિશેષ હોય છે. તથાપિ તે પ્રકાશ અમુક હદમાંજ હોય છે. તેમજ એકના કરતાં બીજાને અધિક પ્રકાશ હોવા છતાં અમુક અમુક હદ સુધી જ પોતાનો પ્રકાશ ફે. લાવી શકે છે. પરંતુ આત્મજ્યોતિને પ્રકાશ અનહદ છે.
વળી તારાનો પ્રકાશ અંધારી રાત્રીએજ પ્રકાશક જઈ ચેડાજ અંધારી રાત્રીના અંધકારને દૂર કરે છે. ચંદ્રને પ્રકાશ અજવાળી રાત્રીએજ પ્રકાશી - માત્ર એક માસની અર્ધી રાત્રીનોજ અને તે પણ નિયમિતકાળ અને નિયમિત ક્ષે
ત્રનો જ અંધકાર દૂર કરી શકે છે. અને સૂર્યને પ્રકાશ દિવસે જ હોઈ દીવસે અને નિયમિત ક્ષેત્રમાં જ પ્રકાશ આપે છે. પણ તે રાત્રીના અંધકારને પરાભવ કરી શકતા નથી. આમ જો કે આ તારા, ચંદ્ર અને સૂર્ય પ્રકાશવાળા છે, પણ અપૂર્ણ પ્રકાશ કરે છે.
એ પ્રકાશ અપૂર્ણ છે, એટલું જ નહીં, પરંતુ જ્યારે તે પ્રકાશે છે, ત્યારે
