________________
चारित्रमनोरथमाला
૩૬
गुरवो योग्याय गम्भीराय प्रियधर्माय दृढधर्माय ज्ञानाचारपालने उद्युक्ताय पाठयन्ति एतद् विपरीताय शिष्याय पाठने तु गुरुर्दोषभाग् भवति शिष्योऽपि अकल्याणभाग् મતિ ॥૧॥
विशिष्टात्मस्वरूपवान्भूत्वाऽऽत्मरमणतायां रममाणमुनिर्यं मनोरथं करोति
सीलंगसंगसुभगो, अगंगभंगंमि विहियसंसग्गो । चंगसंवेगरंगो, कया रमिस्सामि निस्संगो ? ॥ १४॥
તવાદ
प्रेमप्रभा० 'सीलंगसंगसुभगो' इत्यादि, 'सीलंगसंगसुभगो 'त्ति शीलं सदाचारं सद्वर्तनं चारित्रं वा तस्याङ्गानि भेदप्रभेदानि-अष्टादशसहस्राणि सन्ति,
-
ગુરુ મ. ભણાવે છે. જેને તેને ભણાવવામાં આવે તો ગુરુને દોષ લાગે છે અને શિષ્યનું અકલ્યાણ થાય છે. ૧૩.
વિશિષ્ટ આત્મસ્વરૂપવાળો થઈને આત્મરમણતામાં રમમાણ મુનિ જે મનોરથ સેવે છે, તે બતાવે છે.
શ્લોકાર્થ:
અઢાર હજાર શીલાંગના સંગથી સુભગ, કામદેવ(વિષયવાસના)નો નાશ કરવામાં પ્રયત્નશીલ અને સંવેગના સુંદર રંગથી રંગાયેલો હું નિઃસંગપણાને ક્યારે પામીશ ? ૧૪
પ્રેમપ્રભાનો ભાવાનુવાદ :
શીલ-સદાચાર- સર્તન-સચ્ચારિત્ર આ એકાર્થક શબ્દો છે. શીલનાં અંગો (ભેદ-પ્રભેદ) ૧૮૦૦૦ છે. એ સઘળાંય અંગોના સંગથી સૌભાગ્યશાળી, વિવિધ સત્પુરુષો-સજ્જનોના સંસર્ગવાળો, કારણ કે સજ્જનના સંગથી સજ્જનતા ખીલે છે જ્યારે દુર્જનના સંગથી દુર્જનતા આવે છે. એ સંગ પણ, કામદેવ-વિષયવાસના- અબ્રહ્માદિ પાંચ ઈન્દ્રિયોના વિષયોનો વિનાશ કરવા માટે કરનારો એવો હું, મનોહર- સુંદર સંવેગના રંગથી રંગાયેલો અને સ્વજન, શ૨ી૨, ઘર-કુટુંબાદિ બાહ્યસંસારના સંગથી
