Yogdrushti Samucchay Part 02

SR No.: 020953
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhuvanbhanusuri, Padmasenvijay
Publisher: Divyadarshan Trust
Publication Year: 1986
Total Pages: 334
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 35 MB

Page 111

મુચ્ચય વ્યાખ્યાને–ભાગ ૨ mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmranan
અણિકાપુત્ર આચાર્યને કેવળજ્ઞાન મોક્ષની આકાંક્ષા છે. મોક્ષનું લક્ષ્ય નક્કી છે પામેલા પુષ્પચૂલા સાધ્વીએ કહ્યું છે, કે પરંતુ સાધના કાળે સાધનાનો જ વિચાર છે. “તમને ગંગાનદી પાર કરતાં કેવળજ્ઞાન થશે.” જિનભક્તિની સાધના છે, હવે સાધના–કાળમાં એટલે એ નાવડામાં ગંગા પાર કરી રહ્યા છે. પ્રભુને પુષ્પ ચડાવવા કરંડિયામાંથી પુષ્પ લેતાં ત્યાં દુશ્મન દેવતાએ નાવડું ડોલડોલ કરી લેતાં અંદર છૂપાયેલ સાપ હાથે કરડે, ત્યાં નાવમાં બેઠેલા લોકોના મનમાં ભ્રાન્તિ ઊભી જિનભક્તિની ભાવના સાધના જરાય મોળી ન કરી, કે “આ માથામૂડિયા સાધુના અપશુકને પડે, ઉલટું વધતી રહે, એ માટે એમણે સર્પ નાવ ડલડોલ થઈ છે, તેથી લોકેએ એમને દંશથી પીડાવાળા પિતાના શરીર પરથી આસઊંચકીને ગંગામાં ઊંચે ઉછાળ્યા ! અને એ ક્તિ ઉઠાવી લીધી. શરીરની પીડા મનને ખેંચવા વખતે વરીદેવતાએ આચાર્યને નીચે પડતાં જાય, પરંતુ પરમાત્મામાં જ મન એવું લગાવ્યું ભાલાની અણી પર ઝીલ્યા. આચાર્ય ભાલે પરો- છે કે મન શરીર પર ખેંચાય જ નહિ. એમ વાયા.
અનાસકત યોગમાં ચડી ત્યાંજ કેવળજ્ઞાન પામ્યા!
જે આ જિનપૂજાની સાધના વખતે “આ પૂજાથી હવે અહીં આચાર્યો ફળને વિચાર ન કર્યો મારે મેક્ષ જોઈએ છે, મારે મેક્ષ જોઈએ છે.” કે મારે કેવળજ્ઞાન જોઈએ છે. મેક્ષ જોઈએ છે તે એ ફળનો વિચાર ફળની આશંસા કરવા આ શું આવ્યું ? એમણે તે પોતાની સંયમની રહે, તે ભક્તિભાવની સાધનામાં જેસ લાવસાધનાને જ વિચાર રાખ્યા. તે આ રીતે, કે અરે! વામાં મન તન્મય શી રીતે બને ? એ તો મારે સંયમ પાળવું છે, ને અહીં મારું શરીર ' પરમાત્મભક્તિની સાધના એટલે, જેમ નવી લોકેને અને ભાલે ભેંકનારને અસંયમમાં- પરણેલી રૂપાળી શ્રીમંત કન્યાની આરાહિંસામા નિમિત્ત થઈ રહ્યું છે !, તેમજ શરી- ધનામાં પતિ એનામાં જ તન્મય થાય, એમ રમાંથી લેહી ટપકીને નીચે પાણીના અસંખ્ય પરમાત્મામાં જ તન્મય થવાનું. ત્યાં પછી પોતાના જીવની હિંસામાં નિમિત્ત થઈ રહ્યું છે ! કેવ કષ્ટ-દુઃખ-સગવડ કે માન – અહંન્દુ કશાને હું હીન ભાગી ! ધન્ય છે તે સિદ્ધ ભગવંતને, વિચાર નહિ. નાગકેતુ એ રીતે ભકિતમાં એકાકે જેમણે શરીર જ રાખ્યું નથી, તે કોઈને કાર બની પરમાત્મામાં ને પરમાત્મભાવમાં તન્મય ય પાપ ક્રિયામાં કે દુઃખમાં નિમિત્ત થતા નથી !” થયા, તે પોતાના શરીર-અહેવ વગેરે પ્રત્યે એમ કરી શરીર પર અને પોતાના અહંન્દુ પર તદ્દન અનાસક્ત બની ગયા, ને અનાસક્ત રાગ-આસક્તિ લેશ પણ એટલે કે અસંયમ ન ચગથી વીતરાગ બની કેવળજ્ઞાન પામે એમાં થાય, તેમજ કેપ-દ્વેષ આદિ અસંયમ ન થાય, નવાઈ નથી. એવી મક્કમતામાં મન લગાવ્યું. તાત્પર્ય, સંયમની સાધનામાં તન્મય બન્યા, તે ત્યાં શુકલ એક્ષ માટેની કેઇપણ સાધના ધ્યાનની ધારાએ ચડી કેવળજ્ઞાન પામ્યા. આમ એ સાધ્ય ફળની આશંસા-ઝંખનામાં મન ન
' તેજસ્વી બનાવી અનાસક્ત યોગની લઈ જતાં સાધનામાં જ તમય બન્યા.
સાધના રૂપ બનાવવી પડે. એટલે કેવળજ્ઞાન
થાય. અણિકાપુત્ર આચાર્ય એમ બનાવ્યું, નાગકેતૂ મહાન શ્રાવક પ્રભુની પુષ્પપૂ નાગકેતુએ એમ બનાવ્યું, મરુદેવા માતાએ કરતા હતાં. પૂજા શુદ્ધ કરવા પૂર્વે એઇ; પણ એમ જ કર્યું.