Page Text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
૨૨૦)
(યોગદૃષ્ટિ સમુચ્ચય વ્યાખ્યાનો સામાન્યથી બે સ્વર સાથે આવે ત્યારે પહેલો સ્વર ઊડી પૂર્વમાં ભળી ગયો. આ બધું કોણ સમજાવે? ગુરુ જઈ બીજો કાયમ રહે છે, ને પહેલો બીજામાં ભળી સમજાવે. પણ ગુરુ-શરણની પરવા જ ન હોય, એ જાય છે. દા.ત. “જિણ + ઈદ = જિદિ, કલ્લાકંદ કયાંથી સમજી શકે? એ તો છબરડા જ વાળે, ને એના પઢમં જિણિદં આવે છે ને? પરંતુ અપવાદે કવચિત પર પાછો અસત્ તર્ક લગાવે ! પહેલો સ્વર કાયમ રહી બીજો પૂર્વમાં ભળી જાય છે
કેવો કળિકાળ ? દુન્યવી વિદ્યાઓ-શાસ્ત્રો એટલે ઊડી જાય છે. દા.ત. અહીં જ અગુણેહિ +
ભણવા માટે ગુરુ કરવા પડે, ને ઘર્મવિદ્યા- ધર્મઅસાત્ = “અગુણહિસાહૂ !” આમાં બીજો સ્વર 'અ'
શાસ્ત્રો ભણવા માટે ગુરુની જરૂર નહિ? હીરાનું જાણવું હોય
હીરાના જાણકાર પાસે, મોતીનું
મોતીના
એમ ડોકટરીનું
એના વકિલાતનું ઈજનેરીનું
ભણવું પડે છે. ત્યારે ધર્મ-શાસ્ત્રોનું જાણવું હોય, તો એના જાણકાર ગુરુ પાસે ભણવું ન પડે? પરંતુ
ગુરુ પાસે કેમ નથી ભણાતું?
શાસ્ત્રોનો બોધ મેળવ્યો હોય તો થાય, વ્યાવહારિક (૧) મનમાં અભિમાન છે કે હું સંસ્કૃત
વિદ્યાઓ ગુરુગમથી લીધી હોય તો એમાં સાચા રહસ્ય પ્રાકૃત ભાષા ભણેલો છું. મારી જાતે શાસ્ત્રો લગાવતાં
જાણવા મળે છે. એવું જ ધાર્મિક વિદ્યામાં છે. પછી મને આવડે છે. અથવા (૨) માનાકાંક્ષા છે કે, “ગુરુ
એને સાચી દ્રષ્ટિ પ્રાપ્ત થાય છે. હીરાને જોનારા પાસે ભણતાં વરસો લાગે, જાતે જલ્દી શાસ્ત્રો વાંચી
અનેક, પણ ગુરુગમથી હીરા પરખવાની વિદ્યા મેળવી લઈ વિદ્વાન થઈ જવાય અને બહાર વિદ્વાન
હોય, એનાં રહસ્ય જાણ્યા હોય, તો એ હીરામાં અનેરૂં વ્યાખ્યાનકાર સાધુ તરીકે ફરતા રહી કીર્તિ-પ્રતિષ્ઠા
દર્શન કરશે. સન્માન મળે' અથવા (૩) એદીપણું છે કે “ગુરુ પાસે ઘનાજીનાં અનેરાં દર્શન : હીરાની ભણવામાં ગુરુની સેવા કરવી પડે. જાતે વાંચી લઈશું, પારખ:અને આરામથી રહીશું.”
ધનાજી એવી હીરા પરખવા વગેરેની આ બધામાં કયાંય આત્મદ્રષ્ટિ નથી. વિદ્યાઓના જાણકાર હતા તેથી હીરા વગેરેમાં એમનું
સ્વાભિમાનની દ્રષ્ટિ માનાકાંક્ષાની એવું અનેરું દર્શન હતું. એકવાર દેશાટને એ નીકળેલા દષ્ટિ, સુખશીલતાની દ્રષ્ટિ એ આત્મદ્રષ્ટિ ન
ત્યાં રાજાની સભામાં ગયા, ને જોયું કે રાજા એક હીરો
બતાવી પૂછી રહ્યો છે કે “પરાપૂર્વથી ખજાનામાં આ કહેવાય.
હીરો ચાલ્યો આવે છે એના ગુણદોષ કોઈ બતાવો? માટે એવાનો બોધ સમ્યકશ્રદ્ધા સંગત નહિ.
ઝવેરીઓ ઉટપટાંગ કલ્પનાઓ ઠોકે છે; પણ રાજાને સભ્યશ્રદ્ધા લાવવા માટે મિથ્યા શ્રદ્ધા દૂર કરવી એ જાતી નથી, ધનાજીએ રજા માગી, ચોખાનો થાળ જોઈએ.
મંગાવ્યો, વચમાં હીરો મુકાવી, રાજાને કહે, “આપ સમ્યફ શ્રદ્ધાવાળો બોધ એ અહીં “ષ્ટિ' બહાર ચોગાનમાં પઘારો, અને ત્યાં દૂર આ થાળ કહેવાય છે. આ સમ્યક શ્રદ્ધા ગુરુ પાસેથી ગુરગમથી મુકાવો.” થાળ મૂક્યો, ચોખા પર ઉપરથી પંખેરા
For Private and Personal Use Only
| SR No. | 020952 |
| Book Title | Yogdrushti Samucchay Part 01 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Bhuvanbhanusuri, Padmasenvijay |
| Publisher | Divyadarshan Trust |
| Publication Year | 1993 |
| Total Pages | 282 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 17 MB |