________________ સ્તવને H 57 સીમંધરજિન સ્તવન (તમે બહુ મૈત્રી રે સાહિબા !) સીમંધર ! કર મયા, ધરજે અવિહડ નેહ, અમચા અવગુણ દેખીને, દેખાડો રખે છેહ સીમંધર ! 1 હૈયું હે જાળું માહરું, ખિણ ખિણ આ છે ચિત્ત; પળપળ ઈચ્છે રે જીવડે, કરવા તેમશું રે પ્રીત. સીમંધર ! 2 ભક્તિ તમારી સદા કરે, અણુહુતા સુર કેડ; જગ જેમાં કોઈ નવિ જડે, સ્વામી! તમારી રે જેડ. સીમંધર ! 3 દક્ષિણ ભારતે અમે વસ્યા, પુખલવઈ જિનરાય; દીસે છે મળવા તણે, એ મોટો અંતરાય. સીમંધર ! 4 દેવે દધી ન પાંખડી, કિણ વિધ આવું હજૂર ! તે પણ માનજે વંદના, નિત્ય ઉગમતે સૂર. સીમંધર ! " કાગળ લખવે રે કારમ, કીજે મહેર અપાર; વિનતિ એ દિલ ધારિયે, આવાગમન નિવાર. સમઘર! 6 દેવ દયાલ કૃપાલ છે, સેવકની કરે સાર; ઉદયરત્ન એમ ઉચ્ચરે. સ્વામી ! મુજ ન વિસાર. સીમંધર ! 7 સીમંધરજિન સ્તવન (રાગઃ સિદ્ધારથના રે નંદન વિનવું) વિનતિ માહરી રે સુણજે સાડિબા, સીમંધર જિનરાજ; ત્રિભુવતારક ! અરજ ઉરે ધરે, દેજે દરિસણ રાજ, વિનતિ. 1 આપ વસ્યા જઈ ક્ષેત્ર વિદેહમાં, હું રહું ભરત મોઝાર; એ મેળે કેમ હોયે જગધણી, એ મુજ સબળ વિચાર. વિનતિ. 2 વચમાં વન કહ પર્વત અતિઘણા, વળી નદી ઓના રે ઘાટ; કિણ વિધ ભેટું રે આવી તુમ કને, અતિ વિષમી એ રે વાટ. વિનતિ. 3 કિહાં મુજ દાહિણ ભરતક્ષેત્ર રહ્યું, કિહાં પુફખલવઈ રાજ; મનમાં એલજે રે મળવાને ઘણો, ભવજલ તરણ જહાજ, વિનતિ. 4
