________________ તુવણને ? 177 દુહા કારત્યકિ કાલજ કંપિ રે, વ્યાપિ મદન વિશેખ વિધાતા નેમવિજેગના લખિયા નીલવટ લેખ. વનમાંહિ વેલડી ફૂલી રે, થયા મારગ સુધ; નદિયાં જલ નિરમલ થયાં, કુમુદ ફૂલ્યાં જલ મધ્ય. પંખી પ્રયાણ-વસે થયાં, ન રહે મુઝ મન ઠાય; પંખ હેઈ તે ઊડી મિલું, ભેટુ યાદવરાય. પીઉ જેવાને રે અલજ્યાં નયણ સલૂણાં દેય; વાલાનિ વિરહિ કરી રાતાં થયાં તે રેય. સેલ કલા લેઈ આજુને ઉમે પુન્યમ-ચંદ; વિરહનું ઝેર વધારવા એ સહી વિષને કંદ. મુખિ નીસાસા રે મેલતાં રાત્ય ન ખૂટે રેખ; ચંદે રથ થંભી રહ્યો મેહ્યો મુઝ મુખ દેખ. ભૂષણ દૂષણ લાગે રે, ન ગમે રાગ રસાલ; દીવા સામું દેખતાં આંખમાં ઉઠિ ઝાલ. રાજુલે રજની નીગમી, પ્રગટ્યો પ્રાચિ દિણંદ વાછરુના બંધ છુટા રે, પડિયા વિલુણિ બંધ. 8 ફાગ ઘરિવરિ મહીનાં માટ ઘૂમિ, મુનિજન જાપાસું પાપ ગમિ, પ્રેમદા પ્રીતનાં ગીત ગાઈ, રણઝણે ઘંટ ને નૃત્ય થાઈ. 9 . . . . . . . દુહા માગસર માસે રે માનિની ઊભી મારગ માંહિ; ચંદ્રમુખી ચિત્ત ચાહિ રે મિલવા જદુપતિ-રાય.
