________________ સલાકા : 159 રાજાની રીત પરધાન સારે, ડાહિ જ દિવસ છે હવે તારે; મળીને જે આ મુઝને કણ મારે, પાધરવટ આ દેખિયે કુણ હારે. 43 ચઢાઊતરી સબલી થાય, વાઘણ વિમલના વૈરીને ખાય; મૂછ મરડે મેતે રિસાય, ટુંકારે દઈ ઘર સામે જાય. 44 ચહુટા ચેપટને રમણ હારે, કહેતા જીતું મને કેઈ ન મારે; મોહે માગ્યા પાસાઢળિયા પિબારે, સાઢા આઠ ને અઢી સંભારે. 45 બતરસી બાંધી શુકન લાધે, ઘરે માતાજું મતે ઈમ કીધે; આપણને રાજાએ ઉત્તર દીધે, પાટણમાં ન ઘટે પાણી હવે પીધે. 46 આજ ગયે હું દરબાર માંહે, રાજા કહે વિમલ વાઘણ સાહે; નવકાર સમરી કાનડે ઝાલી, લઈ જઈ રાજા આગળ મેલી. 47 રાવણ માહે તે રંગદોલ ઘાલે, બીજે બાઘડી વાઘણ કુણ ઝાલે; હું તો એમ જ મેલીને આયે, આપણ ઉપર રાજા રિસાયે. 48 માતા વિમલને મેળે બેસાડે, ઉવારણ લઈ લૂણ ઉતારે; સદકે જાઉં રે બેટા હું તારે, કુશળે ભલે આયે ઘર મહારે. 49 વિમલ વેઢાલ લટકાળે લાડે, કેહર કેશરિયે ઘાહરને ઘાડે; ચાકર તેડે ને પાટણ છાંડે, દેખું કુણ આવે આપણને આડે. 50 તિરું ઘડી ગાડલે ભાર ઘલાવે, સાતમેં સેનાની શઢ ચલાવે, પાંચશે ચાકર બગતરિયા સાથે, મેતે પણ બેઠે અરાવણ હાથી. 51 ચાલે છત્રપતિ બજારમાંહે, પાયે લાગીને એમ કહ્યો શાહે એ પરધાન પાટણથી જાયે, ભીમનું ભલું કદીય ન થાય. પર બેટાની કીર્તિ સાંભળી માતા, પામ્યાં પરમ સુખ સંતોષ શાતા; અણડલિયું મૂક્યું ટળી અશાતા, ચેખા શુકન થયા છેડીને જાતાં. 53 ગાયે ગાડું ને ઘડા ને હાથી, કન્યા કુંવારી સાત આઠ સાથી ડાહવો રૂપડિયે બોલે બાંહે પૂરી, મૃગ માલાતે ઉગમતે સૂરિ. 54
