________________ સલેકા : 145 બત્રીશ બદ્ધ તિહાં નાટક થાય, ઘેર ઘેર કુંકુમ હાથા દેવાય; દાન યાચકને દીધાં છે, જાણે કે પુક્યો ઉત્તર મેહ. 12 તેરણ બાંધ્યાં ઘરઘર બાર, ઘરઘર ગાયે મંગળ ચાર; બાર દિવસ લગે ઓચ્છવ કીધે, લખમી તણે ત્યાં લાહો જ લીધે. 13 અરથ ગરથના ખરા ભંડાર, નામ તે ઠય્ નમકુમાર; દિનદિન વાધે ચંદ્ર વદિત, કેડ છે લંકે કેસરી જીજે. 14 ત્રિવળી દેખીને ત્રિભુવન મેહે, ગંગા જમુનાને સરસતી હે નાસા નિરુપમ દીપશિખાશી, નયણુ પંકજપત્ર પ્રકાશી. 15 મુખથી બેલે અમીરસ વાણી, મનમાંહે હરખે શિવાદેવી રાણી, બાળલીલામાં બુદ્ધિભંડાર, દેખીને મોહે સુર નરનાર. 16 એક દિન નેમજી બજાર માંહે, નગરીના ખ્યાલ એજુ ઉછાંહે, કૃષ્ણતણી જિહાં આયુધશાળા, તિહાં કણે પહોત્યા દીનદયાળા. 17 શંખ ચક્ર ને ધનુષ ઉદાર, કેદંડ તાણને કીધે ટંકાર; વળતા સેવક ઈણિ પરે બેલે, ગેવિંદ વિના એ ચક ન ડોલે. 18 ટી આંગુળિયે ચક્ર ઉપાડયું, ચાતણ પરે ભલું ભમાડયું; અર્ચક ઊભા ઈણિ પરે ભાખે, શંખ ન વાજે કૃષ્ણજી પાખે. 19 હળવેશું લેઈ શંખ બજા, સાતે પાતાળે સરગે સુણા; શેષ સળસળિયા ધર તિહાં ધમકી, ઝરૂખે બેઠી કામિની ઝબકી. 20 હબક લાગીને હાર તિહાં તૂટ્યા, કંચુક તણ બંધ વિછૂટ્યા સમુદ્રજળ હળિયાં ચઢિયાં કલેકે, કાયર કંપે ને ડુંગરા ડોલે. 21 હાથી હબક્યા ઝબક્યા ગુજાર, તેજ ત્રાઠા ને ડરિયા દિગપાળ; પવન થં ને ધરતી ઘેરાઈ, કૃષ્ણજી કહે સુણે બળભદ્ર ભાઈ. 22 કોઈક તે વૈરી અવતરિ, મોટો બળવંત મચ્છર ભરિયે નાદે અનહદ અંબર ગાજે, એહ શંખ તે કેણે ન વાજે. 23 ત્રિભુવન માહે તે કઈ ન સૂજે, ચકી બારે ન ઈંદ્ર અલુજે; જદુનાથને થઈ તે જાણ, વાત સુણીને થયા હેરાન. 24 10
