________________ 134 : ઉદય-અર્ચના કસેટીની પરે કસાય જતાં, કંત શું વિહડે નહીં, તનમનવચને શિયલ રાખે, સતી તે જાણે સહી. 6 | (ચાલ) રૂપ દેખાડી રે, પુરુષ ન પાડીએ, વ્યાકુળ થઈને રે, મન ન બગાડિયે. | (ઉથલ) મન ન બગાડિયે પરપુરુષનું, જેગ જતાં નવિ મળે, કલંક માથે ચઢે કૂડાં, સગાં સહુ દૂરે ટળે, અણુસર્યો ઉચાટ થાએ, પ્રાણ તિહાં લાગી રહે; ઈહ લેક પામે આપદા, પરલેક પીડા બહુ સહે, 7 | (ચાલ) રામને રૂ૫ રે, સુપર્બખા મહી; કાજ ન સીધું રે, વળી ઈજત ઈ. (ઉથલે). ઈજત બેઈ દેખ અભયા, શેઠ સુદર્શન નવિ ચળે, ભરતાર આગળ પડી ભેઠી, અપવાદ સઘળે ઊછળે; કામની બુદ્ધિ કામિનીએ, વંકચૂળ વાદ્યો ઘણું, પણ શિયલથી ચૂક્યો નહીં, દષ્ટાંત એમ કહેતાં ભણું. 8 | (ચાલ) શિયલ પ્રભાવે રે, જુઓ સોળે સતી, ત્રિભુવનમાંહે રે, જે જે થઈ છતી. | (ઉથલે) છતી થઈ તે શિયલ રાખ્યું, કલ્પના કીધી નહીં, નામ તેહના જગત જાણે, વિશ્વમાં ઊગી રહી; ત્રિવિધ રને જડિત ભૂષણ, રૂપ સુંદર કિન્નરી, એક શિયલ વિણ શોભે નહીં, તે સત્ય ગણજે સુંદરી. 9
