________________ 104 : ઉદય-અર્ચના ઉપાસરે તે કદીય ન જાવે, દેહરે જાયે હરખી; નરનારી શું રંગે રમતી, સહુ કે સાથે સરખી, ચતુર નર. 4 એક દિવસનું વન તેહનું, ફરીય ન આવે કામ; પાંચ અક્ષર છે સુંદર તેહના, શેધી લેજો નામ, ચતુર નર. 5 ઉદયરત્ન વાચક એણી પેરે જપે સુણજે નર ને નારી; એ હરિયાલીને અર્થ જે કરે સજજનની બલિહારી, ચ૦ 6 (અર્થ: ફૂલની માળા) અંધેરી નગરીની સઝાય અજ્ઞાન મહા અધેર નગરે જેહની નહીં આદી રે, મિથ્યાત મંદિર મેહ મહાનિશિ પત્યેક તિહાં પ્રમાદ રે. 1 જીવ જાગિ તું ગઈ રાતિડી ભગવંત ઊગ્યા ભાણ રે, ગતિ ચાર તેઈશ ઉપલાં કષાય પાઈ આ ચાર રે, બ્રાંતિ ભરડી સભર ભરીએ વહાણ વેદ વિચ્યા રે જી. તૃષ્ણાતળાઈ પાથરીને ગોદડાં મહાગર્વ રે, ગતિભંગ ગાલમસુરિયાં તે સજ્યા કુમતે સર્વ રે જી. રૂશનાઈ બની રાગની ને અષ્ટ મદ ઉલેચ રે; પડયો ન પાસું પાલટિ સહુ તક્યા તે સંકેચ રે જી. 4 ચેરાસી લાખ સૂપન લાધાં ફરીફરી બહુ વાર રે; કુમતિ વા બકે બહુવિધ હજુ ન આવ્યું પાર રે. 5 સ્નેહસાંકળે સાંક મહિની મદિરાપાન રે; સૂતે પણિ ન વિ સલસલે નહીં સુદ્ધિ સુમતિ ને સાન રે જી. 6 ઊંઘ તિહાં વસિ આપદા ને જાગિ તિહાં વસિ ખરે; કુટુંબમેળો કરીને જીમ ગગને વાદળગેખ રે જી. 7 હર્ષને રહ્યો શેક હેરી સંગને વિયોગ રે; ભંગ ભવની ભાસકીતિ રૂપ તિહાં બહુ રોગ રે જી. 8 આખરિ જાવું એકલાને કઈ ન આવે કેડિ રે; વાહલા વેળાવી વળિ પાછાં નહી નેહને નિમેડી રે . 9
