________________
तुलसी शब्द-कोश
कोसलपति : कोसलनाथ । मा० १.११८ कोसलपाल : कोसलनाथ । मा० २.३१३
कोसलपुर : कोसल की राजधानी = अयोध्या । मा० १.२०४
कोसलपुरी : कोसलपुर । मा० ६.११५
कोसलराऊ : कोसलराय + कए० । कोसलपति । मा० १.२८.१०
कोसलराज : कोसलपति । मा० १.२४२
कोसलराय : (दे० राय) = कोसलराज । मा० २.१३५
कोसला : कोसल । मा० २.१०३
कोसलाधीस, सा : (सं० कोसलाधीश ) । कोसलराज मा० ६.७.७ कोसलाधीसु : कोसलाधीस + कए० । राम । कवि० ६.१६ कोसलेन्द्र : (सं० ) = कोसलराज | मा० ७ श्लो० कोसलेस : (सं० कोसलेश ) । कोसलराज । (२) राम ।
२
(१) दसरथ ।
195
मा० ४.७.२ε
कोसले : कोसलेस + क९० । राम । कवि० ६.१
कोसा : कोस । खजाना । मा० १.२०८३
कोसु : कोस + कए० । (१) खजाना । 'देसु कोस परिजन परिवारू ।' मा ० १.३१५.७ (२) आगार, खोल । 'लोभ मोह काम कोह दोस कोस ।' कवि०
७.६२
कोह, हा : सं० पुं० (सं० क्रोध > प्रा० कोह) । मा० १.१२.३
कोहबर : सं०पु० । कौतुकागार, मङ्गल कार्य का देवगृह, क्रीडागार जिसमें विवाह के अनन्तर वर-वधू को ले जाकर बिठाते हैं । मा० १.३२६.छं० ५
कोहबर हि : कोहबर में । 'कोहबरहिं आने कुअँर कुअँरि ।' मा० १.३२७.छं० २ कोहा : कोह । मा० ४.१८.७
कोहातो: क्रियाति०पु०ए० । यदि तो • क्रोध करना । 'काल करम कुल कारनी कोऊ न कोहातो ।' विन० १५१.४
1
कोहानी : भूकृ० स्त्री० । कुद्ध हुई । 'रिधि सिधि तिन्ह पर सबै कोहानी । गी १.४.११
कोहाब : भक०पु० (सं० क्रोद्धव्य > प्रा० कोहि अव्व) । क्रोध करना । रूठना । 'तुम्हहि कोहाब परम प्रिय अहई ।' मा० २.२८
कोही : वि० (सं० क्रोधिन् > प्रा० को ही ) । कोपशील, द्वेषी । 'काम लोभ मद रत अति कोही ।' मा० ६.११०.६
कोह, हू : कोह + ए० । क्रोध । 'अस विचारि उर छाड़हु कोहू ।' मा० २.५०.१
