________________
-
-
-
२०७ सीत वा ताढ्य नस्न वा ताप स्त्रीने वीषये यासक्त थया थका ते सहन करडे मूर्ख नर। अवीवेकवंत। | सियंच नणंच सहति मूढा। श्चीसु सत्ता अविवेअवंता॥ जे इलाची नामे सेठपुत्रनी परे जीवीत वली नास पांमे रावण तजीने स्वजाती प्रते। प्रतीवासुदेव वत् ॥५॥
इलाइ पुत्तं व्व चयति जाई। जीअंच नासंति रावणुव बोली न सके जीवनां। घणां वा नलां दुक्कर एहवां[॥५॥
पापकारी चरीत्र प्रते। वुत्तू पावि जीवाणं। सुदुक्कराति पाव चरियाई॥ एक नीले समस्या करी पुग्युं हे प्रनु ते वचन सांजली वैरागे चारीत्र जे ते तेहनो नत्तर दिधो के सातेज। लीधु ते मुनिने नमो॥५॥
जयवं जासा सासा। पव्वाए सोइ णमोते॥५॥ जलना बींदुवत् चपल एहवु अथीर वा चपल एहवी लक्ष्मी जीवीतव्य अल्पकाल रहे। वीनासी सरीर ।
जललव तरलं जीध। अथिरा लठीवि ते तुब वा थोमा सुख भ्रमे कारण वा हेतु बे दुःख लखो ग वा तुब कामनोग सवेडे ते। मेना ॥५॥
तुबाय काम नोगा। निबंधणं दुक लकाणं ॥५॥ हाथी जेम पंकील वा कीचमवा देखतो थको थल वा कीनारानी|| ला जलमां खुंची रहेलो ते। नूमी पण नावी सके कीनारे॥ | नागो जहा पंक जला वसन्नो। दहुंथलं नानिसमे तीरं। एम जीव कामगुणमां ग्रध्र वा ली जला धर्म मारगे नथी रक्त न थया ते।
वा लीन थता हवा ॥६॥ एवं जीया कामगुणेसु गिधा। सुधम्ममगे न रया हवंती